Búnaðarrit - 01.01.1890, Qupperneq 30

28
Á þessum ókostum verður bót ráðin, með því að ræsa
jörðina fram og blanda liana sandi eða aurjörð, er festir
hana og gjörir hana feitari.
Jarðtegundir þær, sem nú hefir lýst verið og sam-
setja matjörðina, mynda því að eins frjófsama jörð, að
þær sjeu sem bezt blandaðar hver annari, því með því
jafnast svo úr kostum og ókostum þeirra, að ókostirnir
minnka mjög, en kostirnir verða og hentugri bæði í bráð
og til frambúðar. Eins og áður er tekið fram, er það
þó eigi svo að skilja, að bezt sje, að jafnmikið sje af
öllum jarðefnunum, og þannig er það ekki gott, að
helmingur matjarðarinnar sje torf og mold (sbr. bls. 28
og 24).
Þegar bæta skal einhverja jarðtegund með annari,
þá er það áríðandi, að velja rjett. Sandjörð skal bæta
með leirjörð, torfi eða mold; leirjörð með kalki, mold
og torfi, því að flytja í liana svo mikið af sandi, að
gagn sje að, er því nær óvinnandi; en torfjörð með
aurjörð eða sandi, sem, eigi það að verða að fullum not-
um, ekki má vera minna, en sem svarar 2/2—1 þuml.
þykku lagi, eða þaðan af meira.
Þess skal getið, að þegar aurjörð er notuð til að
bæta torfjörð með henni, þá er það nauðsynlegt, að tína
úr henni grjótið. Það er og heldur eigi sama hver aur-
jörðin er; sú leir- og kalkríkasta er bezt, en sje hún
mjög járnblandin, þá er hún slæm. — Það er því nauð-
synlegt að sneiða hjá mórauðum aur, en velja heldur
þann, sem ljós er að lit.
V. Efnatökuafl matjarðarinnar.
Þegar lögur með uppleystum efnasamböndum er lát-
inn síga í gegn um matjörð, þá verður nokkuð af efn-
unum eptir i jörðinni, og getur það, sem eptir verður,