Búnaðarrit - 01.01.1890, Qupperneq 65

61
3. Fysiskir og- keniiskir eiginlegleikar.
Vcgna hinna ólíku eiginlegleika iarðtegundanna,
heiir það mjög mikla þýðingu, að matjörðin sje sam-
bland þeirra í hentugum hlutföllum, því með öðru móti
fær jörðin eigi þá eiginlegleika, sem hinar ræktuðu jurt-
ir þurfa og einkenna góða jörð.
Sú jörð, sem inniheldur 30—40 °/0 leirjörð, ddlítið
af lcolasúru kalki og töluvert af göðri mold, en afganginn
sand, er ágœt jörð til akuryrkju. Sje leirinn meiri, þá
er jörðin álitin lakari, eins og líka ef hann er til muna
minni. — Sú jörð getur þó verið sjerlega góð, sem inni-
heldur meira af sandi og mold, en minna af leir, ef
undirlagið er gott.
Moldjörðin er ágœt til grasrœktar, það eru og sum-
ar tegundir af torfjörð, en blönduð þarf hún að vera
öðrum jarðtegundum og laus við súr.
Nú er það hvortveggja, að moldjörðin er sú lang-
algengasta jörð hjer á landi, og grasræktin lilýtur ávailt
að verða ein af' aðalauðsuppsprettum vorum, og hinn
íslenzki jarðvegur er því einmitt í þessu tilliti eins og
sniðinn eptir náttúru landsins að öðru leyti. — Auðvit-
að verða menn að leitast við að bæta úr þeim göllum,
sem mikilli mold fylgja, þar sem jörðin er svo moldrík
að þeir láta til muna á sjer bera; því það er eigi síð-
ur nauðsynlegt að leitast við að koma eiginlegleikum
jarðarinnar í samræmi við kröfur grastegundanna, en
annara þeirra jurta, sem ræktaðar eru.
Þó það sje þannig mögulegt að gjöra sjer nokkuð
glöggva grein fyrir gæðum jarðvegsins, með því að fá
vitneskju um innihald hans af jurtanærandi efnasam-
böndum og kemiska eiginlegleika, eða þá um kverjar