Búnaðarrit - 01.01.1890, Side 70

66
gert til að hlynna að búnaðinum í landinu; það hefur
ekki verið teljandi, sem hún hefir um þetta málefni
skeytt fyrri en nú, síðan stjórnin breyttist nokkuð í
eðlilegra horf og varð nokkuð meira innlend en áður.
Bændur hafa nú síðast verið livattir til meiri fjelags-
skapar og framkvæmdarsemi í jarðræktinni með því að
veita búnaðarfjelögum styrk oða verðlaun eptir því meiri,
sem þau hafa sýnt meiri dugnað í þessari grein. í ann-
an stað hefur búnaðarskólum verið komið á stofn, sín-
um í hverjum landsfjórðungi, og þeir styrktir af lands-
sjóði. Það er varla við því að búast, að alþingi geti
að svo komnu öllu meira fje veitt til búnaðarbóta, en
það hefir gert síðustu árin. Menn mega vera þinginu
þakklátir fyrir það, sem það hefur að sínum hluta gert
þessu mikilsverða landsmáli til styrktar, bæði með fjár-
veitingum og sömuleiðis með ýmsum lagabótum. Með
þakklátsemi mega menn og minnast þess, að Kristján
konungur hinn níundi gaf fje til styrktarsjóðs eðaverð-
launasjóðs, sem einhverjir tveir af duglegustu eða fram-
kvæmdarsömustu bændum landsins geta á ári hverju
feugið verðlaun úr eður heiðurslaun, og hlýtur þetta að
vera mikil livöt fyrir bændur til framtaksemi í búnað-
inum.
Alþingi getur ekki auðveldlega stuðlað til fram-
fará búnaðarins með öðru en fjárveitingum og svo hag-
kvæmum ákvæðum um það, hvernig hinu veitta fje
skuli verja, til þess að það komi að sem bestum notum.
Það kemur til kasta valdstjórnarinnar og sveitastjórn-
anna að fullnægja þessum ákvæðum sem allra best, og
að þetta sje gert svo vel sem verða má, er engu síður
áríðandi, en upphæð fjárins sem veitt er. Að ausa út
svo eða svo mörgum þúsundum króna úr landssjóði til
eflingar búnaði, hefur minna að þýða en að krónunum