Búnaðarrit - 01.01.1890, Side 85

81
ana að reyna sig hver við annan, og sú samkeppni gæti
liaft góðan árangur.
Þótt hinir miklu erfiðleikar á samgöngum og flutn-
ingum hjá oss, leggi nærri ókleyfar hindranir í veginn
fyrir sýningar, einkum og sjer í lagi fyrir fjenaðarsýn-
ingar, í hverjum landsfjórðungi út af fyrir sig, og lijer
sje því einkum gert ráð fyrir, að hreppsnefndirnar gang-
ist fyrir hreppasýningum á hverju ári og sýslunefndirn-
ar fyrir sýslusýningum við og við með nokkurra ára
millibili, þá er það ekki svo að skilja, að amtsráðunum
sje ætlað að vera afskiptalausum eða afskiptalitlum af
þessu mikla velferðarmáli landsins, framförum búnaðar-
ins. Auk þess sem þau eiga nú, hvert í sínu amti, að
hafa aðalumsjón búnaðarskólanna og gera sitt hið ýtr-
asta til þess, að þeir geti orðið að sem verulegustu
gagni, þá mundi það mjög vel til fallið og líklegt til að
bera góðan ávöxt fyrir búnaðinn, að amtsráðin kæmu
því til leiðar með fjestyrk úr búnaðarsjóðum og jafnað-
arsjóðum, að í hverri sýslu amtsins væru kosnir af al-
þýðu nokkrir, helzt ekki færri en 3 beztu búmenn sýsl-
unnar, og sendir á sameiginlegan fund í amtinu, er
stæði nokkra daga til að ræða um alls konar búnaðar-
málefni. Meðan hjeruð landsins eru svo einangruð og
einmana, sem þau hafa lengi verið og eru enn vegna
torfærna og samgönguleysis, getur varla hjá því farið,
að menn í einum staðnum hitti einhverja nýja og betri
aðferð í einhverri grein búnaðarins, sem þar verður að
góðu liði, en sem öðrum annars staðar er ókunn, og að
þetta geti gengið þannig á víxl, að á einum enda amts-
ins eða landsfjórðungsins sje byrjuð framför í einu manna
á meðal, en ef til vill á hinum endanum í öðru, og
hvorugur viti þó af öðrum, eða geti lært af öðrum.
Búnaðarrit III—IV. 6