Búnaðarrit - 01.01.1890, Síða 86
82
Þannig getur t. d. vel verið, að í einu hjeraði amtsins
haíi menn komizt upp á betri sauðfjárrækt en í öðrum,
og í hinu hjeraðinu upp á betri nautpeningsrækt en
annars staðar. Þessi stóru atriði eru nú tekin hjer tii
dæmis, en í búskapnum eru ákaflega mörg atriði stærri
og smærri, sem þannig getur verið ástatt með. Lang-
ræði og lítil viðkynning manna í milli stendur því í
vegi, að allur þorri manna geti notað sjer eða tekið
það eptir, sem fundið er upp í einum einstökum stað.
Kæmu nú nokkrir helztu búmenn úr öllum hjeruðum
amtsins saman á einn stað til að ræða þar um búnað-
armál og bera saman reynslu ýmsra á ýmsum stöðum,
mundu þeir læra hverir af öðrum ýmislegt nýtt og vekj-
ast til ýmsra nýrra fyrirtækja, er til umbóta og fram-
fara heyrðu. Þeir mundu flytja aptur með sjer heim i
sitt hjerað ýmsar nýjar hugmyndir, sem þeir svo breiddu
út, og af þessu mundi leiða aukið fjör og líf í búnað-
inum. Allstaðar í öðrum löndum þykir það nú á dög-
um mjög mikill framfaravegur, að menn, sem leggja
stund á eitthvað sjerstakiegt, komi saman úr öllum áttum
á einn stað við og við, til að bera sig saman um sem
flest atriði í þeirri fræðigrein eður atvinnugrein, sem
þeir leggja sig eptir, og er þar þó minni skortur á
skýrslum og ritum um livað eina lieldur en er hjá oss
hjer á landi um búnaðarefni. Mennirnir eru nú einu
sinni svo gerðir, að þeir fræðast ekki og fjörgast eins
af einum saman bókum og blöðuin, eins og af lifandi
orði og samræðum, þetta hvorttveggja þarf helzt að
fylgja hvað með öðru. Þessa búmannafundi væri hent-
ugast að halda sitt ár í liverju amti eða fjórðungi á
víxl, svo einstakir menn úr hinum hlutum landsins, sem
annaðhvort væru feugnir til að fara þangað, eða gerðu