Búnaðarrit - 01.01.1890, Page 92
88
Hin almenna deyfð og hugsunarleysi um það að
bæta búnaðinn, mundi að von vorri hljóta að minnka
ekki svo litið, og búnaði landsins þá einnig fara fram
að góðum mun, ef menn vildu almennt fylgja þessum
einföldu bendingum, sjer í lagi ef sveitarfjelögin vildu
gefa þeim góðan gaum, því að undir því er hvað mest
komið. í hinu smáa og almenna, sem allra næst ligg-
ur, verða framfarirnar einkum að byrja og þróast, ef
þær eiga að geta orðið almennar, verulegar og varan-
legur. í raun og veru er öll blómgun búnaðarins og
búsæld landsins komin undir og innifalin í því, að hver
einstök bújörð sje sem bezt setin og liver einstakur
bóndi búi sem bezt: hið marga smáa gerir eitt stórt.
En hinir góðu búmenn og hinar vel setnu jarðir fjölga
trauðlega svo fljótt sem æskilegt væri, nema samband
og samkeppni eigi sjer stað milli liinna einstöku bænda.
Þetta samband og þessi samkeppni verður einkum að
byrja og festa rætur í hinu næsta og smæsta, byrja
meðal nágranna og sveitarmanna, og breiðast svo lengra
út jafnframt, því liin iitlu sveitarfjelög mega ekki ein-
angrast fremur en einstaklingarnir. Hjer er sannarlega
um ákaflega mikilsvert landsmál að ræða, sem ætti að
standa meðal liinna allra efstu á dagskrá þjóðarinnar.
'HaH' «»i*—