Búnaðarrit - 01.01.1890, Blaðsíða 101

97
mann af alls konar kornvöru. En það er eptirtekta-
yert að kornaðflutningarnir sýnast lítið hafa vaxið á
tímabilinu 1845 til 1870, því að hið síðarnefnda ár er
ekki fiutt til muna meira til landsins af kornvöru, ept-
ir mannfjölda, heldur en 1845 eða kornkaupin eru þá
einnig rúmlega ®/10 tunnu á mann. Eptir þetta virðast
kornkaupin aukast óðum, því 1878 koma nærri 8/10
tunnu og 1885 nærri ®/10 tunnu á mann. Kornkaupin
liafa því meira en tvöfaldast síðan 1816 og eru nú
helmingi meiri en þau voru fyrir 40 árum.
Það er mjög vafasamt, að þessi kornkaupavöxtur
iiafi verið nauðsynlegur, og þó_ eru líkur til, að ekki
komi öll kurl til grafar í verzlunarskýrslunum og að
kornkaupin hafi verið meiri en þær segja. Einnig er
líklegt, að kornkaupin liafi vaxið síðan 1885. Að vísu
munu fiestir áiíta, að nauðsynlegt eða í minnsta lagi
gagnlegt hafi verið að blanda fæðuna með matvælum
úr jurtaríkinu nokkuð meira en gjört var á næstliðinni
öid og framan af þessari, en aptur er ólíklegt, að nauð-
syn eða jafnvel gagn sje að blanda liana eins mikið og
nú tíðkast. Hitt er lika víst, að menn nota nú inn-
lenda jurtafæðu miklu minna en áður og ekki getur
verið nauðsyn eða gagn að rænast eptir því manneldi
frá öðrum þjóðum, sern taka má upp frá fótum sjer i
landinu. Menn liafa því í seinni tíð keypt kornmat að
óþörfu, að minnsta kosti sem svarar því, er menn nota
nú hina innlendu jurtafæðu miður en áður. Það er að
vísu ekki liægt að sanna með skýrslum,—því skýrslur
eru ekki til um slíkt,—að menn noti nú fjallagrös, söl
og aðrar ætijurtir, miklu minna til manneldis en áður,
eu þar sem jeg þekki til, er þetta miklu minna notað
Búnaðarrit III—IV.
7