Búnaðarrit - 01.01.1890, Síða 129

125
saman kominn. En þar hafa menn fulla sannfæring
um nauðsyn þeirra til lífs-viðurhalds, þótt nóg sje af
öðru til að neyta. T. d. má geta þess, að árið 1876
var í París keypt kálmeti fyrir 221/, miljón króna1.
Margir hafa haldið því fram, að garðjurtir sjeu ó-
liollar til manneldis, en það er háskalegur misskilning-
ur.Dæmin, reynslan og vísindin sanna einmitt hið gagn-
stæða. Dær eru ekki einungis hollar fyrir manninn og
góðar, lieldur beinlínis nauðsynlegar heilsunnar vegna.
Þær verja skyrbjúgi, holdsveiki og fleirum hættulegum
kvillum, er orsakast af köldu loptslagi og tilbreytinga-
lausu matarræði. Nálega allir, sem sigla um norður-
höfin, liafa nú orðið kál og kartöflur til matar, til að
viðliálda heilsunni, þvi 'að það er sannreynt, að þær
jurtir, sem þrífast í kuldabeltunum eru nauðsynlegar
þeim, er þar lifa. Náttúran er þannig útbúin að
maðurinn getur, nálega livar sem er, framleitt úr
skauti liennar allar hinar brýnustu lífs-nauðsynjar,
þess vegna getur „hvert land bjargazt með sínum
gæðum“. Allir kannast við, að oss sje hollara að liafa
vora eigna ull til klæðnaðar, heldur en útlenda við-
arull. Er oss þá hollara að lifa á útlendri jurta-
fæðu, lieldur en þeirri, sem land vort framleiðir? Nei,
náttúran er sjálfri sjer samkvæm. Hún hefur i dýra-
ríki voru tilbúið oss efni í hinn hollasta klæðuað og
hún hefur einnig veitt oss liina heilsusamlegustu fæðu
úr jurtaríki voru.
Eptir að jeg ritaði „Nokkur orð um garðyrkju11
(sjá ísafold 1888, 46. blað) varð jeg þess áskynja, að
nokkrir menn fóru að hugsa meir um liana og einkum
áburðinn, þarann. Dess vegna skal jeg nú mcð fám
'l) íslenzk garðyrkjubók bls. 15.