Búnaðarrit - 01.01.1890, Page 169

Árið 1888
var eitthvert hið bezta fiskiár, sem komið hefur lengi,
og til landsins gott meðalár að öllu samtöldu og sum-
staðar enda miklu betra.
Fiskveiðar voru með langbezta móti vestanlands
og sunnan; á vetrar- og vorvertíð ágætur afli, en liaust-
vertíðin ef til vill hin bezta á þessari öld við sunnan-
verðan Faxaflóa, þar sem margir fengu á 3. þúsund til
hlutar og almennt 12—16 hundruð, þar af helmingur
þorskur. Austanlands og norðan var afli aptur á móti
minni og stopull vegna hafíss; þó öfluðu hákarlaskip af
Eyjajafirði vel. Af annari veiði minna, einkum laxveiði,
sem varð með minnsta móti.
í sambandi við þessi fáu orð um fiskveiðar skal
þess getið, að rjett eptir ársbyrjun tók sjera Oddur
V. Gíslason að brýna fyrir útvegsmönnum sunnanlands
ýms bjargráð í sjávarháska, einkum að nota oliu á sjó;
fann liann upp ýms verkfæri til þess, ferðaðist þá þeg-
ar og síðast á árinu (í des.) um sjávarsveitir sunnan-
lands, hjelt fyrirlestra um ýmsar endurbætur á sjávar-
útveg og bjargráð; hefur liann síðan lialdið þessu lofs-
verða starfi áfram með brennandi áhuga og óþreytandi
dugnaði.
Yerslun varð að sumu leyti nokkuð hagstæðari en
næsta ár á undan; þannig var saltfiskur nr. 1 nú al-
mennt 40 kr. skppd., og jafnvel meira, en ekki nema