Búnaðarrit - 01.01.1907, Page 300
296
BÚNAÐARRIT.
voru að vísu miklir þurkar hér á Suðurlandi, en gras-
vöxtur víða tæplega í meðallagi. Norðanlands og aust-
an var þá fremur óþurkasamt, og dró þetta hvorttveggja
úr heyfengnum. En yfirleitt heflr heyaflinn aukist, og
mestur hefir hann orðið 1904. Síðasta árið, sem skýrsl-
an nær yflr, er hann hinsvegar nokkuð minni, og stafar
það meðal annars af því, að heyskapur varð víða enda-
sieppur, og hey urðu úti þá um haustið, er aldrei náðust.
Af því sem þegar er tekið fram sést glögt, að frarn-
kvæmdir í jarðabótum hafa mikið aukist síðustu 10—12
ár. Sömuleiðis hefir heyaflinn vaxið á sama tíma, þrátt
fyrir verkafólksskortinn. Líkt mun mega segja um ýms-
ar aðrar framkvæmdir, svo sem húsabætur og fleira.
Og þessar auknu framkvæmdir eiga samkvæmt því, sem
áður er sagt, mestmegnis rót sína að rekja til þessa:
1. Að tíminn er betur notaður en áður var og
meira unnið af jafnmörgum mönnum.
2. Að ýmsu er verið að breyta í búskapnum, er
hefir í för með sér vinnusparnað.
3. Að bændur hafa útvegað sér betri og fullkomn-
ari vinnuáhöld en áður gjörðist.
Ennfremur má í þessu sambandi minna á það, að
verzlunin hefir verið undanfarin 4—5 ár einkar hagkvæm,
og flestar landbúnaðarafurðir í háu verði. Eyrir þvi hafa
bændur getað framkvæmt margt til umbóta búskapnum,
er ella mundi hafa verið ógjört.
Jafnvel þó gjört sé að sjálfsögðu ráð fyrir þeirri
stefnu í búnaðinum framvegis, að bændur leitist við á
ýmsan veg að spara sem mest mannsaflið, þá verður
þess þó langt að bíða, að þeir komist af án vinnuhjúa
eða verkmanna að einhverju leyti, einkum þeir, sem búa
á stórum jörðum og hafa mikið um sig. Fyrir því er
nauðsynlegt, að breyta svo við það, sem eftir er af vinn-
andi fólki í sveitunum, að það geti unað hag sínum og
flytji ekki í burtu. En gallinn er sá, að flest yngra fólk
heflr gripið einhver sóttkend þrá eftir að skifta um, kanna