Búnaðarrit - 01.06.1919, Blaðsíða 101
BÚNAÐARRIT
211
Jarðabætarnar hafa stutt að aukinni framleiðslu. Pað,
að litlu fleira fólk lifir af búnaði nú en áður, stafar af
því, að nú eru kröfurnar til lifsins meiri, kaupgjaldið
hefir hækkað, húsakynni hafa batnað, menning aukist
og nokkurt fje hefir verið lagt í sparisjóði, og mikið fje
lagt í jarðabætur, eins og áður er bent á.
Þrátt fyrir aukna framleiðslu — með hækkun á af-
urðum — mun þó óhætt mega fullyrða, að búskapar-
hagur manna hefir sjaldan verið erfiðari en nú. Gras-
bresturinn í fyrra hefir mikið stutt að þessu. — Eins og
búuaðarháttum vorum er nú komið, geta menn alment
eigi greitt það kaupgjald, sem krafist er, til þess að
nokkur arður sé aí búskapnum, þ. e. greiði vöxtu af
þeim höfuðstól, er í honum stendur.
Þegar nánar er aðgætt, þarf engan að undra, þótt svo
sje komið sem komið er. Mannshöndin ein verður enn
að vinna flest bústöif. Vjelanotkun er lítt þekt, en hún
er grundvallarskilyrði fyrir aukinni og arðvænlegri fram-
leiðslu. Ræktunar-aðferðir eru sumar úreltar og eiga
eigi við á þessum tíma, t. d. þaksljettu-aðferðin. Bú-
fjárkynið þarf að batna að stórum mun, fóðrun sömu-
leiðis o. s. frv.
Vjer stöndum á tímamótum. — Búnaðarhættirnir
þurfa að gerbreytast. En til þess að sú breyting megi
veiða að gagni, þarf öflugan búnaðarfjelagsskap, mikla
tilrauna- og umbótastarfsemi og góða bændaskóla. Sam-
vinna og samræmi þarf að vera í öllu þessu starfl, svo
að kraftarnir notist sem best og búnaðinum verði beint
inn á þær brautir, sem iiggja til hagsældar landi og lýð.
Y. Auknar umbætur.
HYað þarf að gera? — Einstaklingurinn og þjóðfjelngs-
heildin þuifa að vinna saman, til þess að inna af hönd-
um þetta nauðsynjaverk, er bíður vor allra. Ríkissjóður
þarf að styrkja og styðja alla tilrauna- og umbótastarf-
semi, meðan hún er á tilraunastigi, en þegar áreiðanleg
*14