Búnaðarrit - 01.06.1919, Blaðsíða 110

220
BÚNAÐARRIT
en auðurinn, aíl þeirra hluta sem gera skal. Þekkiugin
þyrfti að verða almennings eign; það þyrfti að breiða
hana út meðal fólksins á þann hátt sem hrifi best. Það
væri ekki nóg að gera það með fyrirlestrum einum út
af fyrir sig, þótt þeir að vísu væru góðir. Árangur auk-
innar þekkingar yrði að sýna sem viðast í verkinu, þó
i smáum stíl væri.
Eggert Pálsson prófastur þakkaði forseta fróðlegan og
vel fluttan fyrirlestur. Kvaðst hann hafa skilið orð fyrir-
lesarans svo, sem honum væri einnig kært að komið
væri fram með nokkrar athugasemdir, og því vildi hann
minnast á nokkrar tölur, er forseti hefði tiigreint um
verðlag nokkurra búsafurða. Á síðari árum heíði því
altaf verið haldið á lofti, að sjávarútvegurinn væri aðal-
tekjulind landsmanna. Og ætti sú skoðun vitanlega rót
sina að rekja til þess, að menn litu meira á það, hve
mikið væri selt eða útflutt af afurðum hvers atvinnu-
vegarins fyrir sig, en gættu þess ekki, að af afrakstri
landbúnaðarins væri neytt svo margfalt meira í landinu
sjálfu en af afrakstri sjáfarútvegarins. En í fyrirlestrin-
um hefði forseti sýnt fram á býsna háar tölur, sem
tekjur af iandbúnaðinum. En þessar tölur kvaðst ræðu-
maður hræddur um að væru á sumum sviðum of háar,
t. d. þar sem forseti hefði gert töðuhestinn á 20 kr.
Fyrirlesarinn mundi hafa farið eftir búnaðarskýrslunum,
en þær væru bygðar á misjöfnu foandi. Austanfjalls væru
40—50 kaplar ætlaðir handa kúnni, næði það því engri
átt að reikna þann töðuhest á 20 kr. Það mætti ekki
miða við mjólkurverð í Reykjavík í þessu efni. Það sem
landbúnaðinum væri mest efling að, taldi ræðumaður
vera bættar samgöngur. Yrðu þær bættar til muna, þá
legðu menn óhikað í jarðabætur. Byrja ætti á því að
bæta samgöngurnar í blómlegustu og bestu hjeruðum
landsins.
Björn Bjarnarson hreppstjóri vildi taka undir með
síðasta ræðumanni um bættar samgöngur. Þeir sem ekki