Búnaðarrit - 01.06.1919, Blaðsíða 104
214
BÚNAÐARRIT
stoð og leiðbeiningar í öllum búnaðarmálum, einkum
þegar um stærri fyrirtæki er að ræða, t. d. vatnsveit-
ingar o. fl. Það þarf að vera á verði bæði út á við og
inn á við, sjá, hvar skórinn kreppir að, og líta eftir,
bæði hjer heima og annarsstaðar, hvað gera megi til
umbóta búnaðarháttum vorum. Búnaðarfjelagið þarf að
standa í nánu sambandi við menn um land alt í þessu
starfl, og fá komið skipulagi á það og öflugri samvinnu
milli einstaklinga, búnaðarfjelaga og búnaðarsambanda.
Til þess að Búnaðarfjelagið geti afkastað þessu starfi,
þarf það að hafa mjög góðum kröftum á að skipa, sjer-
fræðingum í öllum greinum landbúnaðarins.
En — hver eru verkefnin, sem nú eru hendi næst?
Jarðyrkja er grundvallarskilyrði búnaðarins. Því ber
brýna nauðsyn til þess, að hún sje aukin og bætt sem
mest.
Árið 1917 er jarðargróði hjer á landi talinn að hafa
numið:
706 þús. hestum af töðu, 20 kr. pr. hest. = ca. 14 milj. kr.
1609 — — - útheyi, 10 — — — = -16 — —
30 — tunnur jarðepla, 35 — — tn. = - 1 — —
16 — — rófna, 20 — — — = - 0,3 — —
Samtals er þvi verðmæti alls íslensks jarðargróða 1917
hjer um bil 31,3 miljón króna.
Það er því Jjóst, að hjer er eigi um neitt smáræði
að tefla, og vel þess vert, að nokkuru sje til kostað, ef
ske kynni að framleiðslan ykist, en á því er enginn efi,
að það mætti takast.
í þessu sambandi má geta þess, að Danir og Svíar
töldu á fyrra helmingi 19. aldar meðaluppskeru af korni,
ef hún var útsæðið 3—4 falt; nú er hún útsæðið 10—
12 falt. Stafar þetta auðvitað af betri ræktun.