Hugur - 01.01.1992, Side 97

Hugur - 01.01.1992, Side 97
HUGUR Hvernig Descartes erfornlegur 95 að eitthvað hafi verið af henni tekið, þegar skorinn er af mér handleggur eða fótleggur eða hver annar líkamshluti sem er. ... Á hinn bóginn get ég ekki hugsað mér neinn efnislegan eða rúman hlut, án þess ég geti auðveldlega hlutað hann í sundur í huganum. Þetta hrykki til að sanna mér fullkominn eðlismun sálar og líkama, þó svo ég hefði aldrei áður gert mér grein fyrir honurn.'9 Eftir þetta segir Descartes, og er þar að vísa til fyrri rökfærslu sinnar í Hugleiðingunum, að ef hann vissi þetta ekki annars staðar frá, þá nægði þessi greinargerð til að sýna fram á að sál mannsins sé „skýrt aðgreind frá líkamanum". I þessum kafla setur Descartes fram fram skoðun sem svipar mjög til þess sem við höfum séð hjá Plótínosi: að sálinni verði ekki skipt í hluta á sama hátt og Iíkamanum. Samtíma- maður Descartes og landi, Pierre Gassendi reit eins og fleiri heldri hugsuðir á þessum tíma andmæli við Hugleiðingarnar. Hann snýr út úr orðum Descartes hér og segir: Meinarðu að þú hafir þá ekki rúmtak, af því að þú sért heild í heild og allur í heild í hverjum hluta hennar?30 Descartes neitar því ekki í svari sínu að ályktun Gassendis sé heimil. í svari sínu segir hann nefnilega: Vissulega skil ég nú að hugurinn spannar líkamann á engan annan hátt en þann að hann er allur í honum öllum og allur í hverjum hluta hans.-^1 Þarna má greinilega heyra bergmál frá Plótínosi og Ágústínusi, sem tekur upp rök Plótínosar í De trinitate, VI, 6 og í De immortalitate animœ, XVI, 25 (8). Það er eftirtektarvert, að Descartes teflir fram kenningunni um að hugurinn sé allur í öllum líkamanum á sama hátt og Plótínos gerir, þegar til umræðu er sálin í tengslum sínum við líkamann. Þar kemur fram sú „mynd“ af sálinni að hún sé að sumu leyti algerlega rúmtakslaus vera, þ.e.a.s. skilningur, og að sumu leyti hluttakandi í rúmtaki að því leyti sem hún myndar einingu með líkamanum og telst spanna hann. En þar sem hún er öll í hverjum hluta, myndar hún eininguna án þess að vera undirorpin skiptingu í rúmi. 29 Óprentuð þýðing Þorsteins Gylfasonar á Hugleiðingum umfrumspeki, bls. 40. 30 Haldane og Ross, The Philosophical Works of Descartes, II, s. 198. 31 Sama rit, s. 255.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Hugur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.