Dvöl - 01.10.1941, Qupperneq 10

248
DVÖL
o/\
/y////Y//// oj^/ /?ia/ 't/i/i
<E77lsiða./()avióa
Eftir Huldu
Márinn líður á léttum vængjum,
leikur viö hallarglugg.
Borgfrúin saumar hjört og hindir,
hjartaö er laust viö ugg.
Márinn leikur á lista-flugi,
Ijómar sól yfir höf.
Borgfrúin saumar í frjálsum friöi
sín fannhvítu silkitröf.
Márinn hrópar í hafseltu’ og vinda,
— höllin er örskammt frá sœ —.
„Hvítmár, þín rödd og flugiö fagra
freista mín œ og œ“.
í skaut sér hún fellir fíngeröan sauminn,
fjarlœgöin augum nœr
þangað, sem mœtist haf og himinn,
— hvort hittast þar sálir tvœr?
Márinn líöur langt út á höfin —
í leiösludraum hvíslar frú:
„Hefir þú gleymt mér, riddari Reginn,
og rósunum okkar nú?“
Svo hreinar þœr ilmuöu yfir sorgum
aö ennþá mitt hjarta slær“.
Hún hverfur heim — tekur upp svanhvítt silkið
og saumar þar dúfur tvær.