Dvöl - 01.01.1944, Qupperneq 18

12
hunda, ala upp sauöi og góö hest-
efni, þá talar þú eins og reyndur
og vitur maöur. Þá skal enginn
vera þér málsnjallari. Þú berö ekki
alleina umhyggju fylír hestsins
styrkleika og vekurð, heldur einn-
ig fyrir hans heilbrigði og fegurð.
Þá kanntu að tempra hirtinguna
eftir þörfum. Ef þú þykist ekki vera
fær um að hirða folann og kenna
honum sem þér líkar, þá kemurðu
honum strax niður og sparar hvorki
ómak né tilkostnað til að geta
fengið góðan hest. Já, hvað meira
er, þú hefur útvegað þér þekkingu
á öllu þessu sjálfur, svo þú ert nú
upp á engan kominn og getur enda
kennt öðrum.
En þegar þú talar um uppeldið
á börnunum þínum, þá talarðu eins
og barn, sem hvorki veit til hægri
né vinstri. Þá dettur þér ekki í hug
að bera umhyggju fyrir heilbrigði
þeirra og því síður fyrir útvortis
kurteisi og fegurð. Þá kanntu ekk-
ert hóf á hirtingunni. Ekki tímirðu
heldur að sjá af einum skilding
til að koma börnunum niður hjá
einhverjum, sem getur uppfrætt
þau.
Barnauppeldið þitt, Þjóðólfur
minn, er álíka eins og þú skyldir
taka góðgengan fola og láta hann
ganga úti á gaddinum með hin-
um tryppunum, færir síðan að
temja hann, áður en hann hefði
fengið kraft til að bera þig. Af því
að þú hugsaðir, að honum baggaði
leti og þrái, berðir þú hann misk-
unnarlaust á báða bekki. Á þennan
D VÖL
hátt gæti ekki hjá því farið, að
þú víxlaöir hann og níddir úr hon-
um allan gang, illan og góöan,
veiklaðir hans ungu og óþjálfuöu
krafta og gerðir hann þar að auki
iatan, þráan og slægan. Og nú segði
ég, að þú hefðir farið illa með gott
hestefni.“
Þjóðólfur: „Já, illa — skammar-
lega, en bændurnir eiga að kunna
að hirða kvikfénað sinn, en ekki
að vera lærðir.“
Aðkomumaður: „Satt segir þú
það að vísu, og er það mjög hrós-
vert, að þú kannt svo vel aö hirða
sauðfénáð þinn og uppala hestefni.
En bóndinn er þó ekki einungis
skapaður til að eiga og uppala
hunda, ketti, kindur, kýr og hesta,
heldur til að eiga börn og uppala
þau vel, og þar eð skaparinn hefur
hagað því svo til, að maðurinn
skyldi elska afkvæmi sitt, ekki ein-
asta fram yfir önnur dýr, heldur
fram yfir aðra menn, þá hefur
hann þar með gefið til kynna, að
vér ættum fyrst og fremst að bera
umhyggju fyrir og uppala og upp-
fræða börnin vel.“
Þjóðólfur: „Það kann að vera,
en ég held, að börnin læri svona
sjálfkrafa það, sem þau með þurfa.
í það minnsta skil ég ekki, hvað
maður getur alltaf verið að troða
í þau.Mér sýnist það vera nóg aö
vera kominn af góðum.“
Aökomumaður: „Það er að sönnu
gamall málsháttur: Gott er að vera
af góðum koviinn, en veiztu, hvað
hann þýðir?“