Dvöl - 01.01.1944, Qupperneq 19

DVÖL
13
Þjóðólfur: „Það held ég viti það,
því þá er maður betri, og líka er
haft meira við mann, þegar mað-
ur kemur einhvers staðar.“
Aðkomumað'ur: „Vegna hvers?“
Þjóðólfur: „Nú, af því að maður
er kominn af góðum.“
AÖkomumaður: „Hvað heldur þú,
Sighvatur?“
Sighvatur: „Ég held það sé
gott að vera af góðum kominn þess
vegna, að þeir góðu láti sér mest
annt um velferð barna sinna og
verji þess vegna meira ómaki en
aðrir til að uppala og uppfræða
þau vel, og hvaö mest er vert, gangi
á undan þeim með góðum eftir-
dæmum.“
Aðkomumaður: „Rétt er það, all-
ir láta sér segjast nema þú, Þjóð-
ólfur. Ég hef nú ekki önnur ráð með
þig en vísa þér til hans meistara
Jóns. Hann talar nógu skorinort
um það sums staðar, að þaö sé
minnst af skyldu foreldranna við
börnin að kasta þeim inn í heim-
inn, hvar af ráða má, að honum
þykir mikið í það varið að uppala
og uppfræða börnin vel.“
Þjóðólfur: „Já, mig rankar nú
við því, að hann tali eitthvað á
þessa leið, og vissi hann, hvað hann
sagði, blessaður. En þetta getur
ekki hljóðað upp á mig, því að ég
hef uppalið börnin mín sjálfur.“
Aðkomumaður: „Það hefur þú
að vísu gert, því enginn getur neit-
að þér um það, að þú sért dugnað-
arbóndi, en þú hefur þó ekki alið
þau eins vel upp eins og hann
Goðsvinnur á Sólheimum. Hann
hefur ekki alleina kennt börnum
sínum að skrifa og reikna, sem
flestir nú annars kunna, heldur og
einnig dönsku, svo að synir hans
geta lesið danskar bækur sér til
gagns og gamans. Hann hefur
kennt þeim garðyrkju og aö hirða
vel um tún og engjar. Hann hefur
kennt þeim smíðar og haganleg-
ustu bæjabyggingar. Hann hefur
oft talað við börn sín um búnað-
arháttu yfir höfuð og velt því efni
fyrir þeim á allar síður og gefið
þeim mörg þar að lútandi heil-
ræði, og hvað meira er, hann hef-
ur gefið þeim röksemdir fyrir,hvers
vegna hver hlutur skyldi vera svo
og ekki öðruvísi, svo börnin kunna
nú ekki einasta allt, hvað hann
kenndi þeim, heldur vita þau líka,
hvers vegna þau eiga að hafa hvað
eina svo eða svo. Ekki lét Goðsvinn-
ur sér síður annt um, að börnin
yrðu hraust og heilsugóð, þrifin
og kurteis, svo börnum hans nú
ekki einasta búnast betur en öðr-
um, heldur þykja þau vera umfram
aðra menn í öllum mannkostum.“
Þjóðólfur: „Ekki hef ég kennt
börnunum mínum þetta, því ég
kann það ekki sjálfur, enda veit
ég ekki, hvort það er ómaksins vert.
Ég veit líka dæmi til, að þeir bænd-
ur, sem hafa lagt sig mikið ofan í
bækur, hafa orðiö ónýtir til ann-
ars.“
Aðkomumaöur: „Vera kann þaö
að sönnu, að mikill bókalestur dragi
suma bændur frá öðrum störfum,