Dvöl - 01.01.1944, Síða 21

dvöl
15
Þjóðólfur: „Það vildi ég feginn.
Aldrei segja þeir, að ég hafi sleg-
ið hendinni á móti ábatanum. En
ftiér er sagt, að kálmeti sé létt fæða
og sumt sé tómt gras, og þarf ekki
að sækja það í kálgarðana.“
Aðkomumaður: „Veiztu ekki, að
korn og baunir og bygg og grjón er
líka gras, og því sagði Eggert Ólafs-
son: „Vissu þeir, að það væri gras,
við kaupmanninn þeir hefðu mas.“
Ef þú gætir reiknað kostnað og
ábata og vissir, hvernig maturtir
ðezt tilreiðast, þá mundir þú bráð-
um leggja þig eftir garðyrkju.“
Þjóðólfur: „Já, ef ég sæi, að ég
hefði ábata af henni, en hvar get
óg lært hana?“
Aðkomumaður: „Svo margar
ðækur eru ritaðar um þetta efni
á vora tungu, að ekki er torvelt
^ð læra það helzta þar að lútandi.“
Sighvatur: „Lesa skyldi ég þær
ðækur, sem um það höndla, ef ég
hefði tíma til þess, (og það gæti ég
Þá á veturna og á sunnudögunum),
eða ef ég væri fær um að kaupa
hær allar, sem ekki ér. En ég ótt-
ast fyrir, að sumar af þeim lofi of
hiiklu, af því að rithöfundarnir
hafi haft tillit til þeirra frjósöm-
ustu ára og frjósömustu staða, hvar
Sarðyrkjan hefur iðkazt undir
hinna æfðustu garðyrkjumanna
umsjón. En þegar viðvaningurinn,
Sem aldrei getur lært til fulls af
hókinni allt, hvað þar til heyrir,
armað' hvort býr í illlvijðrasömu
Plássi eöa hittir á ófrjósamt sumar
°g fær nú allt öðruvísi uppskeru
en bókin lofaði, þá dettur ofan yfir
hann hræðilega og hættir við svo
búið. Ég vildi, að einhver reyndur
og nærgætinn garðyrkjumaöur
vildi safna því helzta og bezta úr
þessum bókum í eina bók, svo við
bændurnir ekki þyrftum að tína
það saman úr mörgum. Við höfum
hvorki tíma né peninga til þess og
ruglumst stundum meira en við
fræðumst á því.“
Aðkomumaður: „Satt segir þú
það, Sighvatur minn, og vil ég þess
vegna ráða ykkur að fara til þess
bezta garðyrkjumanns í nágrenn-
inu og biðja hann að segja ykkur
og sýna alla aðferðina. Þar af lær-
ið þið meira en af heilum bunka
af bókum. Þó er ómissandi að hafa
einhverja góða bók við höndina til
samanburðar og eftirsjónar. Ann-
ars þori ég að segja ykkur það upp
á víst, að garðyrkjan launar vel
ómakið hér á landi, þegar maður
kann vel til hennar og leggur stund
á hana, því þó hún mislukkist í
sumum árum, þá launar hún þess
ríkulegar ómakið, þegar vel fell-
ur.“
Sighvatur, Önundur, Þjóðólfur
(í einu hljóði): „Svo viljum við
leggja okkur eftir garðyrkju.“
Aðkomumaður: „Okkur kemur þá
saman um þetta. En heldurðu Þjóð-
ólfur minn, að þú vildir ekki hirða
betur um jörð þína en þú hefur gert
hingað til, ef þú vissir fyrir víst,
að hún fóðraði 1 eða 2 kýr og 50
ær fleiri en áöur?“
Þjóðólfur: „Jú, þó hún fóðr-.