Dvöl - 01.01.1944, Qupperneq 25

ö vö ti
19
á ekki hvað minnstan þátt í Eng-
lands blómgun.
Við erum að sönnu ekki ríkir. ís-
lands bændur, en svo mikið eigum
við þó vel flestir g. s. 1., að við get-
um lagt til ein 5 mörk á ári, þegar
einhver vill bera ,sig að fræða okk-
ur um það, sem okkur er mest á-
ríðandi og okkur getur orðið að
hiiklum notum. Þessi maður hefur
sama augnamið og við, hann vill,
að við, að svo miklu leyti sem skeð
getur, ekki stöndum á baki annarra
Þjóða, sem nú fer óðum fram við
t*að, að þekkingin vex á meðal allra
stétta í því, sem hverrar stéttar
sýslunum við kemur. Hann vill, að
landið geti blómgazt og við með
Því. nú ætlar hann að safna hinna
vitrustu og beztu manna ráðum,
áhrærandi bústjórn og landbúnað,
°g sumpart uppþenkja sjálfur eitt
eÖa annað nytsamlegt þar að lút-
andi, svo við þurfum ekki annað-
hvort að vera án slíks, eða tína
t*að saman úr ótal bókum. En hvaö
Sagnar það, þó hann yrði nú svo
heppinn að geta fundið og upp-
Þenkt eitt eða annað nytsamlegt
fyrir okkur? Hann getur þó ekki
iátið okkur alla fá að vita það, nema
Vlð hjálpum til þess og leggjum
hokkra skildinga til, og skulum
Vlö þá bera okkur að vinna okkur
t*á inn, á meðan hann er að hugsa
Slg um, og eigum við þá sjálfir eins
^hikinn þátt í verkinu eins og hann.
Hvorki hann né við erum einfærir
Utn að framkvæma það, en þegar
við leggjumst á eitt, þá mun okkur
veitast það létt og verkið færa góð-
an ávöxt.
Slíkar sögur, sem þessi gamli
maður ætlar að segja okkur, ættu
að minnsta kosti ekki síður en gaml
ar riddarasögur og rímur að finnast
í hverju húsi, já, ég hefði enda sagt
ekki síður en sjálf barnalærdóms-
bókin, því þegar þessi bók leggur
oss það upp á hjartað svo sem eina
af þeim heilögustu skyldum að vera
duglegir í okkar stétt, og meistari
Jón segir, „að bóndinn við orfið sé
eins kær skaparanum, þegar hann
geri verk sinnar kallanar, eins og
presturinn ■ í stólnum,“ þá er það
auðsætt, að við þegar á unga aldri
eigum að leitast við að útvega
okkur þá þekkingu, sem útheimt-
ist til að vera góður bóndi.“
Þjóðólfur: „Hana þá, ég skal þá
gefa minn skerf til sögulaunanna,
ég hef kannske ekki allan skaðann
á því, áður en líkur.“
Aðkomumaður: „Viturlega talar
þú, Sighvatur, og sannar þú einn
með öðrum sögu þeirra, er segja,
að ísland eigi marga yfirtaks skyn-
sama menn á meðal almúgans.
En ef þið viljið tilleggja það, sem
í ykkar valdi stendur, nefnilega
sögulaunin, þá skal ég leggja allt
kapp á, að það, sem ég á að leggja,
verði svo hentugt og skiljanlegt
fyrir ykkur sem mögulegt er. Ég
skal gæta svo vel að útlendum sem
innlendum háttum, bæði í land-r
búnaði og öðrum hlutum, og hafa
stöðugt tillit til landsins ásigkomu-
lags. Ég skal spyrja reynda og vitra