Dvöl - 01.01.1944, Qupperneq 35

D VÖT.
29
timus Strong og lagöi lappirnar
úpp á búrið með hvítu músunum.
;iGleðin,“ sagði dr. Pepsin, „er
skilyrði lífshamingjunnar. Hún er
saklaus og stefnir aldrei neinu i
hættu. Hún fjarlægir hætturnar og
kemur fram er hætta er afstaðin.
Eftir kenningu Degasar er hlátur-
inn tákn um hvíld — Freud segir,
að hann sé útrás þess, sem hann
kallar eðlisorku, en skilmerkilegast
er frá þessu greint hjá Schopen-
hauer gamla, sem skýrgreinir hlát-
úrinn sem orsök þess, að maðurinn
beinir skyndilega athyglinni að
sundurleitum fjarstæðum, og það
skapar óvæntar hugmyndir um
hlutina og nýstárlegan skilning."
„Æ, sleppið nú öllu þvaðri,“ tók
Strong fram í önugur.
„Já, það er nú einmitt það, sem
ég geri. Ég var að ræöa um orsak-
ir hlátursins án allra málaleng-
inga. Ég tók nú til starfa á lífeölis-
íræðilegan hátt. Ég fann stöðvar
hlátursins i taugakerfinu. Miðstöð
hans er aftan í heilanum, rétt hjá
kirtli þeim, sem nefndur er heila-
hingull, og sem stundum er nefnd-
úr lífsorkugjafinn. Lyf mitt verk-
úr á heilasellur hláturstöövanna,
bæði sem eggjandi og næringar-
Sja.fi — alveg á sama hátt og vant
er að næra skjaldkirtil þeirra, sem
bjást af Basedowsýki. Orkutapið,
Sem hláturinn orsakar, er þannig
^ætt upp á ný, og þá brýzt hlátur-
ibn fram frjáls og óhindraður og
flytur með sér hina eðlilegu gleði.
hetta hefur alveg sömu áhrif og
þegar maður segir gamanyrði eða
fyndni, til þess að fá hláturinn
fram. En með þessari aðferð spar-
ar maður andgiftina, sem líka virð-
ist mjög til þurrðar gengin nú á
dcgum.“
„Ágætt.“ Mæringurinn stökk á
fætur og hrópaði: „The real thing.“
„Hún amma mín sáluga,“ hélt
doktorinn áfram, „var ætíð vön að
fá sér sykurmola, þegar eitthvað
gekk' henni á móti. Sætt útrýmir
súru, sagði hún. En nútímamenn
eru nú fremur vanir að deyfa sorg-
ir sínar með áfengi-----------.“
„Reynt að afnema það hjá okk-
ur, en varð að taka það upp aftur,“
skaut Strong inn í.
„-------ópíum eða kokaini,“ hélt
doktorinn áfram. „En deyfilyfin
brjóta aðeins niður allar varnir
gegn því, sem að sækir, svo að það
altekur manninn hindrunarlaust.
En mitt lyf er gert af efni, sem
nærir hláturinn. Ef menn neyta
þess geta menn hlegið í daga og
vikur án þess að þreytast. Það er
að vísu hægt að kitla fólk í iljarnar
þangað til' það fer að hlæja, en sá
hlátur stendur ekki lengi og veitir
enga vellíðan. Nei, breytingin þarf
að gerast í sjálfum hláturstöðvum
heilans, rétt við heiladingulinn.
Þaðan kemur öll kátínan. Hafi
maður rétt áhrif á frumurnar þar,
verður allt kátlegt, hin lélegasta
fyndni frábær og hið hversdags-
lega töfrandi. Sorgir og þjáningar
missa brodd sinn og verða mein-
laust gaman. Hið viðbjóðslega