Dvöl - 01.01.1944, Side 42

36
D VÖL
Jöknlf erð
Eftir H. liaasell Tiltman «g T. C. Bridges
Tuttugasta öldin á þegar marg-
ar sannar afrekssagnir, en ég held,
að engin þeirra endurspegli jafn
augljóslega hetjuskap og hugrekki,
þrautseigju og þolgæði og hin
ódauðlega saga suðurskautsfarar
Scotts. Sú saga segir frá því,
hvernig Robert Falcon Scott komst
á suðurpól við fimmta mann, en
þar blakti þá norski fáninn við
hún og tilkynnti þeim, að Norö-
maðurinn Amundsen hefði orðið á
undan þeim á skautið. Þeir höfðu
tapað kapphlaupinu mikla um suð-
urskautið. Á afturleið urðu þeir
bráð hinnar þöglu, eilífu og hvítu
auðnar.
Hin síðustu orð, sem Scott rit-
aði í dagbók sína á banadægri, voru
þessi:
„Ef við hefðum lifað, hefði ég
haft sögu að segja um harðfengi,
þolgæði og hugrekki félaga minna,
sögu, sem hefði hnitið hverjum
manni að hjarta. Þessar fáu og
titrandi línur og helfrosnir lík-
amir okkar verða nú að segja þá
sögu í minn stað, en ég treysti því,
að hin auðuga og volduga þjóð vor
muni sjá borgið og ala önn fyrir
ættingjum okkar og vandamönn-
um.“
Sagan um för Scotts á suðurpól
og hörmungarnar, sem heltóku litla
hópinn á afturleið, hefur ótal sinn-
um verið sögð. Og þú, lesari góður,
hefur vafalaust heyrt hana eða les-
ið. Sú saga verður heldur ekki sögð
hér.
Hér verður sagt frá öðrum þætti
og öðrum þátttakanda þessa leið-
angurs — manninum, sem síðast
þeirra, sem af komust, sá Scott í
tölu lifenda tók þátt í leitinni að
foringja sínum á landmörkum lífs
og dauða og veitti leiðangrinum
síðan forsjá heim til Englands.
Þessi maður er E. R. G. R. Evans,
einn hinn mesti landkönnuður
Breta, þrautreyndur svaðilfari
EVANS í heimskautabúningi