Dvöl - 01.01.1944, Qupperneq 59

^VÖL
53
Hver einasti bær í Frakklandi
var undir sérstakri vernd einhvers
verndardýrlings, og eiginleikar
Þess dýrlings voru í merkilegu
samræmi við manngerð íbúanna
í því héraði.
Yfir suðurhluta Normandí vakti
sankti Mikael, hinn glæsilegi og
sigursæli engill með eldsverðið, hin
hugrakka hetja himnaríkis, Sat-
ans eilífi ofjarl. Baráttuna milli
hans og Kölska hafa Normann-
arnir — sem eru slægir og séðir —
hugsað sér á einkennandi hátt.
Um það er sagan, sem bóndinn
sagði mér.
Til þess að losna við nábúa sinn
— Kölska — og vonzku hans byggði
Mikael erkilengill sinn fagra ‘bú-
stað úti í hafi — bústað, sem fylli-
lega hæfði erkiengli. Það getur líka
hver maður séð, að aðeins mikill
hýrlingur var þess umkominn að
gera sér slíkan aðsetursstað.
En þar sem hann lifði í stöðug-
uui ótta við árásir hins vonda, girti
hann borg sína með foksandi, sem
er jafn sviplindur og hafið.
Kölski bjó í fátæklegum kofa á
ströndinni, og öll hin frjósömu
Þeitilönd, allir hinir fögru og feitu
akrar með þungum, svignandi
hornöxum, allir hinir auðugu dalir
°g blómlegu skógarásar í öllu land-
ittu, tilheyrðu honum. En Mikael
höfuðengill réð aðeins yfir sand-
uYum. Þess vegna var það ekki svo
undarlegt þó að Kölski væri ríkur,
ett Mikael blásnauður.
hegar engillinn hafði lifað
þannig við þröngan kost í nokkur
ár, tók honum að gremjast þessi
gangur málanna, og fór að hugsa
um, hvort það væri ekki réttast
að friðmælast við Kölska, og koma
á samningum við hann.
Hálft ár braut hann heilann um
það, hvernig hann ætti að taka á
málinu, og þá loksins virtist hann
komast að niðurstöðu og lagði af
stað snemma morguns til þess að
hitta Kölska. Hann sat utan dyra
hjá sér og át graut, er engilinn
bar að.
Þegar hann kom auga á engil-
inn, hljóp hann til móts við hann,
kyssti ermarfald hans, leiddi hann
inn í hús sitt og bauð honum
hressingu.
Þegar Mikael var búinn að hressa
sig á því að drekka mjólkurskál,
vék hann þegar að samningunum.
„Tilgangur farar minnar var nú
eiginlega sá að gera þér dálítið
verzlunartilboð," sagði hann.
Ok Kölski svaraði einlægur og
fullur trúnaðartrausts.
„Það gleður mig að heyra, og ég
hef ekkert á móti því.“
„Ágætt,“ sagði engillinn. „Nú
skaltu hlusta á mig. Þú skalt láta
mig hafa allar jarðir þínar------“.
Kölski varð óttasleginn á svip-
inn og ætlaði að taka fram í fyrir
honum, en engillinn hélt áfram.
„Hlustaðu fyrst á, hvað ég ætla
að segja. Þú afhendir mér allar
jarðir þínar, og ég tek að mér að
gæta þeirra og vinna allt, sem gera
þarf, ég plægi, sái og ber á. í stuttu