Dvöl - 01.01.1944, Qupperneq 63

dvöl
57
hann sjálfan er aS ræða. í júní
fer hann í leyfi sínu til Montana.
Á morgnana leggur hann á sig erf-
iði. Eftir miðdegisverð hallar hann
sér út af, og hann sefur og les og
kemst yfir að lesa sex til tólf bæk-
ur. Aðeins tvö síðustu árin hefur
hann átt mjög örðugt með að kom-
ast yfir að lesa svo margar bækur
í júní í leyfi sínu. Hann er spurð-
ur, hvernig standi á því. Jú, hann
hefur haft með sér útvarpstæki
tvö síðustu árin. Og hann hefur
ekkert tækifæri til þess að hlusta á
útvarpið nema seinni hluta dags,
vegna þess að hann notar morgun-
inn til þess að stæla líkamann,
og hann horfir á stjörnurnar og
hlýðir á kúrekasöngva á kvöldin.
Af því að - þú skilur - mun hann
segja, honum þykir gaman að
hlusta á Tókíó, Berlín og Suður-
Ameríku í útvarpinu, og það fjötr-
ar alveg huga hans, og þar af leið-
andi hefur hann átt erfiðara með,
þessi síðustu árin, að komast yfir
að lesa sex bækur á ári heldur en
áður en hann fór að hafa með sér
viðtækið, þegar hann í júnímán-
uði dvelur í Montana í leyfi sínu.
Og þá er hann spurður, hvaða bæk-
úr hann lesi. Nú-nú, hann les
hverja þá bók, sem vinir hans
segja honum, að sé góð. Hann bíð-
úr ævinlega, þangað til vinir hans
segja honum, að þeir hafi lesið
þessa eða hina bókina, og svo bíð-
úr hann þangað til í júní næstkom-
andi, og þegar hann svo fer til
Montana, vegna þess að — þú skil-
ur —hann hefur gaman af að reyna
á sig og stæla sig og njóta leyfis
síns fjarri stórborginni, og sem
sagt, hann les í bók, ef það kemur
ekki í bága við útvarpið, að hann
geti lesið, og ef bókin er góð, þá,
þegar svo sá vinur, er bent hefur
honum á hana, segir að önnur bók
sé góð, bíður hann þangað til í júní
að ári, og hann kaupir hana, og
á meðan hann dvelur í Montana,
þá sem sagt les hann bókina, ef út-
varpið truflar hann ekki frá lestr-
inum, þegar hann liggur fyrir
seinni hluta dags.
Lunkhead hefur öll einkenni ein-
lífismannsins. Hann fellir sig bezt
við áhugaefni einlífismanna og
sport einlífismanna, og útlit hans
er einlífismannslegt. Honum þyk-
ir gaman að bera fram spurning-
ar. Hver eru áhugaefni yðar? í
raun og veru er honum alveg sama
um áhugaefni þín. Spurningin gef-
ur honum einungis átyllu til þess
að segja frá áhugaefnum sínum.
Og hann á eitt eftirlætis áhuga-
efni. Hann segir jæja, svo þagnar
hann, svo heyrist lágt hljóð úr
barka hans, jæja, eftirlætis áhuga-
efni hans er gömul föt. Honum
þykir gaman að vera í gömlum föt-
um. Þú segir, að þú hafir mikinn
áhuga á gömlum fötum, og hann
segir: já, það er ákaflega gaman
að ganga úti í gömlum fötum eins
og ekkert sé um að vera.
Hann er hneigður fyrir heim-
speki, og hann hefur því gaman
af að varpa fram spurningum eins