Dvöl - 01.01.1944, Qupperneq 67

D VÖL
61
hvernig Billi hafði smá gildnað ár frá ári. Þegar hann hafði litið til
loftsins studdi hann vísifingrinum að nefinu og blés gríðarlega, fyrst
úr annarri nösinni, svo úr hinni. Svo neri hann saman höndunum og
gekk ofan í hesthúsið. Hann kembdi og strauk tvo reiðhesta á básum
og talaði við þá á meðan í hálfum hljóðurrí; og hann var rétt búinn
er glymhyrnan kvað við inni í bænum. Billi lagði burstann og hrossa-
kambinn á byrzluna og fór heim í morgunmatinn. Hann hafði unnið
verk sitt af nákvæmni og þó notað tímann vel, og frú Tiflín var enn
að slá glymhyrnuna, þegar hann kom heim að bænum. Hún kinkaði
gráum kollinum til hans og hvarf svo inn í eldhús. Billi Búkk settist
á tröppurnar, því hann var fjósamaður, og það átti ekki við að hann
færi á undan inn í borðstofuna. Inni í bænum heyrði hann Karl Tiflín
stappa fótum niður í stígvélin sín.
Hið háa falska hljóð glymhyrnunnar hreyfði við Jóa litla. Hann
var bara smástrákur, tíu ára gamall, með hár eins og gult rykugt gras
og feimin grá augu, og munn, sem alltaf gekk, þegar hann hugsaði.
Glymhyrnan vakti hann. Það kom aldrei fyrir hann að gegna henni
ekki. Aldrei. Enginn sem hann þekkti hafði nokkru sinni gert það.
Hann strauk flókið hárið frá augunum og smeygði sér úr náttfötun-
um. Eftir augnablik var hann klæddur ■— blá milliskyrta og samfest-
ingur. Það var langt liðið á sumar, svo auðvitað voru engir skór að
dragnast með. Hann beið í eldhúsinu þangað til móðir hans fór frá
vaskinum yfir að stónni. Þá fór hann og þvoði sér og strauk vott
hárið aftur með fingrunum. Móðir hans leit hvasst á hann þegar hann
8'ekk frá vaskinum. Jói leit feiminn undan.
,.Ég verð að fara að klippa þig,“ sagði móðir hans. „Maturinn er
á. borðinu. Farðu inn, svo hann Billi komi.“
Jói settist við langa borðið, sem hvítur vaxdúkur var breiddur á,
gatþveginn hér og þar. Steikt egg voru í röðum á fatinu. Jói tók þrjú
egg á diskinn sinn og á eftir þrjár þykkar sneiðar af harðsteiktu svína-
kjöti. Hann verkaði með gætni blóðslettu af einni rauðunni.
Billi Búkk kom þrammandi inn. „Þetta gerir þér ekkert,“ sagði hann.
..Það er eftir hanann.“
Svo kom faðir Jóa inn, hár og strangur, og Jói heyrði á skóhljóðinu
áð hann var á stígvélum, en hann leit samt undir borðið til að vera
viss. Faðir hans slökkti á lampanum yfir borðinu, því nú kom nóg dags-
ijós inn um gluggann.
Jói spurði ekki hvert pabbi hans og Billi væru að fara, en hann
óskaði þess að hann mætti fara með. Faðir hans var stjórnsamur. Jói