Dvöl - 01.01.1944, Qupperneq 76

70
D VOL
hestar setja allan flipann á kaf, svo þeir geta rétt aðeins dregið and-
ann.
Svo stóð Jói og horfði á hestinn, og hann sá margt sem hann hafði
aldrei tekið eftir á neinum hesti: mjúka, ávala kviðvöðvana og streng-
ina í lendinni, sem hlykluðust eins og lokaður hnefi, og ljómann sem
sólin brá á rauðan feldinn. Þó Jói hefði alla tíð verið innan um hesta,
hafði hann aldrei fyrr horft á þá með athygli. En nú tók hann eftir
kvikum eyrunum, sem gáfu höfðinu yfirbragð og svipbrigði. Hestur-
inn talaði með eyrunum. Það mátti alveg sjá hvað honum fannst um
alla hluti á því hvernig eyrun vísuðu. Stundum voru þau stíf og reist
og stunduir* sveigð og slök. Þau vísuðu aftur þegar hann var reiður
eða hræddur, og fram þegar hann var ákafur og forvitinn og glaður.
Það mátti alveg lesa hug hans af stöðu þeirra.
Billi Búkk stóð við orð sín. Tamningin byrjaði snemma um haustið.
Fyrst þurfti að gera hann bandvanan, og það var erfiðast af því það
var byrjunin. Jói hélt á gulrót og lokkaði hann og lofaði öllu fögru og
togaði í bandið. Folinn stakk fyrir sig fótunum eins og sauðskepna,
þegar hann fann að tekið var í tauminn. En áður en langt leið lærði
hann þetta, og Jói gat teymt hann um allar trissur. Svo fór hann
smátt og smátt að sleppa af taumnum, þangað til folinn elti hann
hvert sem hann fór.
Og þá kom að því að temja hann við langa múlinn. Það var miklu
seinlegra. Jói stóð kyrr og hélt'í taumendann. Hann skellti í góminn,
og þá fór folinn að lötra í svo stóran hring sem taumurinn leyfði. Hann
skellti aftur í góminn til að láta hann brokka og enn til þess að láta
hann stökkva. Gabílan hljóp hring eftir hring hneggjandi og ofsa-
kátur. Svo blístraði Jói hvellt og hesturinn stanzaði. Það leið ekki á
löngu að Gabílan yrði fullfær í þessu. En þó var hann að mörgu leyti
slæmur hestur. Hann beit í buxurnar á Jóa og steig ofan á hann.
Stundum kom fyrir að hann lagði kollhúfur og sló heiftarlega til
drengsins. Á eftir var hann svo ósköp rólegur og virtist hlæja með
sjálfum sér.
Billi Búkk vann að hárbandinu á kvöldin framan við eldstóna. Jói
safnaði taglhári í poka, og svo sat hann og horfði á Billa, sem fléttaði
reipið hægt og hægt. Hann sneri fáein hár saman í þráð og tvinn-
aði tvo þræði saman í streng og fléttaði svo marga strengi saman í
reipið. Svo rúllaði hann það sem búið var af reipinu undir fæti sér
á gólfinu til að gera það sívalt og þétt.
Nú var bráðum lokið tamningunni við langa múlinn. Faðir Jóa varð