Dvöl - 01.07.1946, Blaðsíða 11

DVÖL
153
tilbúnu fegurð. Strax fyrsta kvöld-
ið rekur Owen augun í eina slíka,
þegar hann kemur niður í borð-
salinn, sem líka er notaður til að
dansa í. Hún situr þarna ein við
borð, lítil og hjálparvana, og
verndaraeðli Owens vaknar strax.
Án þess að hann viti eiginlega
sjálfur hvernig það vill til, stend-
ur hann frammi fyrir henni og
spyr öruggur: — Má ég leyfa mér?
Þegar dansinum er lokið teymir
hún hann með sér að drykkjar-
borðinu. Þetta lipra stofurándýr,
ákveður að hressa bráð sína meö
nokkrum staupum, því henni er
vel kunnugt um hin örvandi áhrif
áfengisins.
En henni sést yfir það, að ein-
mitt núna er Owen afar næmur
fyrir öllum röddum óbyggðanna.
Ungfrú Tarzan hefur veitt þeim
nána athygli úr einu horni sal-
arins, og allt í einu gerir hún á-
hlaup.
— Halló, Owen, viltu vera með
okkur í miðnætursundinu? Engin
baðföt eins og þú veizt. Hún gef-
ur þeirri litlu, laglegu fyrirlitn-
ingar-hornauga. — Komdu líka,
elskan, segir hún, þó hún viti
fjarska vel að keppinautur hennar
er varla fær um að fleyta sér og
hefur óbeit á náttmyrku vatninu.
Konan með vöövana hrósar
sigri. Owen var á hennar valdi og
fylgir henni eftir til sundlaugar-
innar, þægur eins og St.Bernharðs-
hundur. í stjörnuskininu er hvítur
líkami ungfrú Tarzan töfrandi.
Vesalings Owen!
Seint og síðarmeir fer hann í
rúmið, ákveðinn í því, að stíga ekki
framar fæti sínum í danssal gisti-
hússins. í fyrramálið ætlar hann
snemma á fætur og æfa sig í golfi.
Er hann kom á golfbrautina hitti
hann Golfkonuna. Augu hennar
voru græn, hár hennar rautt, stutt-
buxur hennar örstuttar og eini
fatnaður hennar þar ofan við
smábarnavásaklútur. Vitanlega
neyddist Owen til að leika með
henni. Hún lék snilldarlega, mörg-
um sinnum betur en Owen, og eft-
ir þriggja stunda leik dróst hann
með veikum burðum heim til gisti-
hússins og Mortimers, steinupp-
gefinn, með strengi í öllum út-
limum og glorsoltinn, en golf-
stúlkan fór að fá sér árbít, alveg
óþreytt og blés ekki einu sinni úr
nös.
— Á morgun fer ég fyrir allar
aldir niður á tennisvöllinn, áður en
nokkur annar er kominn á fætur,
hugsaði Owen.
í býtið næsta morgun fór Owen
■niður á tennisvöllinn, ákveðinn’ í
því að æfa sig góða skorpu.
En hvað haldi þið? Er þá ekki
stúlka þar í óðaönn að slá knött-
inn í netiö. Þessi var líka í stutt-
buxum, snjóhvítum, og í Lönu-
Turner-peysu, sem hún fyllti mjög
laglega út í.
Hann reyndi aö læðast brott á
tánum, en með sínu viðkvæma