Dvöl - 01.07.1946, Blaðsíða 35

DVÖL
177
ar náttúruhamfarir, seldust dýr-
um dómum sem minjagripir.
Nefndir voru settar á stofn til
að stjórna hjálpar- og viðreisnar-
starfinu. Aðrar borgir, önnur lönd,
ameríska ríkisstjórnin og fjöldi
einstaklinga lögðu fúslega fram
sinn skerf. Tiltölulega fáir menn
höfðu farizt: 425 höfðu dáið og
auk þess nokkur hundruð særzt.
Hið efnalega tjón var metið á 500
milljónir dollara. Jarðskjálftinn
sjálfur hafði þó ekki valdið beint
nema 15% af því tjóni, eldurinn
sá um hitt. Þetta voru dýrustu
náttúruhamfarir, sem um getur.
Nærri því 13 ferkílómetra svæði
með 500 húsahverfum og 28 þúsund
byggingum hafði eldurinn lagt
undir sig, og 200 þúsund manns
voru heimilislausir.
Endurbyggingin gekk undra
fljótt. Allt vatnsleiðslukerfið var
endurskipulagt, þannig að lagnirn-
ar voru tvennar, aðrar til venju-
legra nota og hinar að brunahön-
unum. Auk þess voru byggðir vara-
vatnsgeymar hingað og þangað um
borgina og komið fyrir hentugum
útbúnaði til að dæla upp sjónum.
í ýmsum byggingum var komið
fyrir hentugum útbúnaði til að
dæla upp sjónum. í ýmsum bygg-
ingum var komið fyrir vatnsgeym-
um, dæluútbúnaði og brunnum í
kjallaranum.
Vátryggingarfélögum í Ameriku
og Evrópu fékk að blæða vegna
þessa. Sum þeirra gátu ekki greitt
skaðabæturnar.
Meðan öll þessi ósköp gengu á
sat fyrverandi San Francisco-búi,
blaðamaðurinn Will Irwin, í skrif-
stofu blaðsins „Sun“ í New York
í átta daga og ritaði glögga og á-
hrifamikla lýsingu á viðburðunum
— byggða á fregnum þeim, er bár-
ust og með hliðsjón af nákvæmum
kunnugleika á borginni. Lýsingar
þessar voru snilldarverk og út-
dráttur úr þeim „Borgin, sem
hvarf“, barst um alla Ameríku.
Þremur árum seinna gátu San
Francisco-búar talað með hreykni
urn „Borgina, sem reis upp aftur“.
Þá var hún að mestu leyti endur-
byggð og á góðum vegi inn á nýtt
blómaskeið.
S. K. Þýddi.
Mannlífsspeki:
t
Allar góðar manneskjur eru tvíráöar. — Compoamer.
Maður, sem predikar siðgæði er venjulega hræsnari, og kona, sem
innir það hlutverk af höndum, er venjulega ófríð. — Oscar Wilde
Menntun er það, sem eftir verður, þegar allt. sem lært hefur
verið, er gleymt. — Oscar Wilde.