Dvöl - 01.07.1946, Blaðsíða 21

D VÖL
163
Honum dettur fyrst í liug að
stökkva á fætur og aðvara hitt
fólkið, en hann gerir sér um leið
ljóst, að það mun verða uppi fót-
ur og fit, hark og óp, og afleiðing-
in af því mun verða sú, að slang-
an verður hrædd og heggur. Hann
fer að tala, hratt og áfjátt, og
allir fara að hlusta á hann með
eftirtekt.
— Mig langar til að vita, hver
af þeim, sem sitja hér við borðið,
hefur mest sjálfsvald. Ég ætla nú
að telja upp í þrjú hundruð —
það mun taka fimm mínútur — og
enginn þeirra, sem hér eru við-
staddir, má hreyfa einn einasta
vöðva. Sá, sem ekki getur stillt sig
um það, verður að greiða fimm-
tíu rúpíur í sekt. Eruð þið tilbúin?
Fólkið, sem er tuttugu talsins,
verður allt eins og steingerfingar
í einni svipan, og hann byrjar að
Konur og ástir:
telja. Þegar hann er kominn upp
í 280, sér hann, að slangan kemur
fram undan borðinu og hlykkjar
sig í áttina til mjólkurskálarinnar.
Allir æpa upp yfir sig um leið og
hann stekkur á fætur og skellir
svalahurðinni aftur og lokar henni
vandlega.
— Þér höfðuð á réttu að standa,
herra hershöfðingi, segir húsbónd-
inn. — Þarna höfum við fengið
órækt dæmi um sjálfsvald karl-
mannsins.
— Við skulum nú athuga mál-
ið nánar, segir náttúrufræðingur-
inn og snýr sér að húsmóðurinni.
— Frú Wynnes, hvernig gátuð þér
vitað, að það var kobraslanga inni
í stofuni?
Hógvært bros kemur fram á
varir húsmóðurinnar um leið og
hún svarar. — Ég fann þegar hún
skreið yfir ristina á mér.
Ástin getur jafnvel fengið asnana til þess að dansa.
Ást og hljómlist eiga samleið.
Ástin er eins og kyndill; því meira sem logi hans flöktir, þess
heitar brennur hann.
Þegar gamall maður elskar, sveimar dauðinn um nágrennið.
Ástfanginn öldungur er dauðinn sjálfur í brúðkaupsskyrtu.
Karlmaðurinn er eldur, konan hálmur og djöfullinn blæs.
Konur og hænsn hafa aldrei gott af að hlaupa of mikið.
Vitur kona deyr aldrei án erfingja.
Maður á að óttast konu sína og þrumuveöur.
Kona þegir aldrei um önnur leyndarmál en þau, sem hún hefur
enga vitneskju um.
Ef mað'ur vill um fram allt koma konu til þess að ljúga, er ráð-
legt að spyrja um aldur hennar.
Konur líkjást páfuglinum; fjaðrir þeirra verða skrautlegri með
aldrinum.