Dvöl - 01.01.1948, Qupperneq 24

22
ur. Stutt hvíld hátt yfir hinni ið-
andi veröld. Sólin stráði geislum
sínum, fjallið ljómaði, tréð virtist
steinrunnið, og fuglinn söng. Hinn
einhæfi söngur hans hlaut að vera
eilífðin, eilífðin.
Já, svarti fuglinn söng og söng
og starði í sífellu á okkur skæru,
litlu auga, sem vel hefði getað
verið höggvið af kristalli. Mér féll
þetta tillit illa, og söngurinn líka,
en verstur af öllu fannst mér þó
einmanaleikinn, sem var tengdur
þessum heimshluta. Dauðinn var
hér svo fjarlægur, hér lifði allt að
eilífu með óskiljanlegum sársauka.
Eitthvað varð að gerast. Það varð
að gerast þegar í stað, á þessu
andartaki, annars mundum við
og allur heimurinn verða að steini.
Ég fann, að þessir síðustu at-
burðir þjökuðu mig á sama hátt
og þrumuveður. Mér fannst sem
D V Ö L
líkami minn og sál berðust við ó-
\
stöðugan sótthita. Það fjaraði út
og kom svo aftur og hvarf aldrei
til fulls.
Allt í einu flögraði fuglinn upp
af greinunum og steypti sér niður
í geiminn. Og í sama bili stökk
fararstjóri minn á eftir honum.
Hann hrapaði frá himninum, flúði
frá þessu.
Og nú var örlagahjólið komið á
hreyfingu líka þarna uppi. Nú gat
ég hrifið vitund mína úr álögun-
um. Allt hverfðist í huga mér, og
ég fann, að ég stökk, ég hrapaði
og stökk aftur — ég flúði burt.
Kalt loftið þyrlaðist um mig. Ég
hljóp burt frá öllu, sem þjakaði
mig, Ég hljóp. Ég hljóp burt frá
öllum órum og kastaði mér að
lokum um háls móður minnar.
Andrés Kristjánsson þýddi.
Lítil reikningskunnátta.
Professor Einstein, hinn heimsfrægi stærðfræðingur, lenti í deilum
við sporvagnsstjóra í Berlín út af því, hvort hann hefði gefið rétt
til baka eð'a ekki. Að lokum fór vagnstjóranum að leiöast þófið og
mælti: „Það er bezt að sleppa yður með þetta, því að reiknings-
kunnáttan er víst ekki á sérlega háu stigi.“
Án undirskriftar.
Ameríkumaður einn hafði heyrt að Kipling léti ekki rithandar-
sýnishorn, nema gegn fimm króna gjaldi. Hann sendi því rithanda-
bók sína tii skáldsins ásamt fimm króna seðli. En hann varð ekki
lítið undrandi þegar hann fékk bókina aftur frá Kipling og í henni
stóð aðeins: „Þökk fyrir."