Dvöl - 01.01.1948, Qupperneq 32

30
DVÖL
— Ég þori að fullyrða það, að
þetta er boðskapur frá guði!
Boðskapur frá guði.... honum
þarna uppi.... langt bak við mán-
ann.... bak við þessar milijónir
af stjörnum... alla leið uppi í
himninum! Þetta var ótrúlegt!
Utan við sig af gleði hljóp hann
niður eftir götunni, svo hratt, að
jafnvel rakt og benzínmettað loft-
ið virtist honum tært og hress-
andi, þegar það lék við andlit hans.
Hann var móður og másandi, þeg-
ar hann nam staðar undir skyggn-
inu hjá brautarstöðinni. Hann
flýtti sér inn fyrir, fékk sér gúl-
sopa af vatni úr drykkjarskálinni
og pústaði. Þannig stóð hann kyrr
litla stund, hugsaði ráð sitt og
þurrkaði sér um munninn með
handarbakinu, — hvað átti hann
nú að taka sér fyrir hendur?
Kaupa stöðina og alla járnbraut-
arvagnana?
Kaupa bláar víndrúfur?
Kaupa Glasgow?
Kaupa eitthvað skrítið?
Kaupa allan heiminn?
Já, kaupa allan heiminn og gera
mömmu að drottningu!
Gamall, gráskeggjaður maður
með stóra ferðatösku stóð þarna
skammt frá og rýndi í listann yfir
ferðaáætlanir járnbrautanna. —
Hann líktist mjög jólasveininum i
Lewis. Snecky vissi, að hann myndi
hlusta á það, sem hann segði.
■— Halló, manni! Gettu, hvað ég
hef hér í vasanum!
— Það get ég ékki.
— Stjörnu!
— Hvað?
— Stjörnu .... stjörnu frá himn-
um.
— Hefurðu . ... ? Má ég sjá!
Gamli maðurinn tók við gripn-
um, leit á seðilinn og brosti.
— Rétt — rétt, drengur minn.
Þú ert svei mér lukkunnar panfíll,
karlinn. Farðu nú með hana heim
og geymdu hana undir koddanum
þinum.
— Hefur það nokkuð að segja?
— Þá dreymir þig vel og verður
ríkur.
Hann tók penny upp úr vasanum.
— Hérna .... þetta getur verið
byrjunin!
— Takk fyrir, herra!
Snecky tók við pennyinu og
stjörnunni og gekk sem í leiðslu
áleiðis. Hann hafði þá á réttu að
standa. Þetta var þá raunveruleg
stjarna!
Hann keypti sér epli og labbaði
heim að horninu á Gordonstræti.
Þar stóð Harry Brown og seldi dag-
blöð. Harry var trúandi fyrir leynd-
armáli.
— Halló, Harry! Geturðu gizkað
á, hvað ég er með hérna?
— — Nei. —
— Stjörnu!
— Fari það ....