Hlín - 01.01.1960, Qupperneq 12

10
Hlin
hálfkveðin vísa, en í ávarpi sem þessu er farið fljótt yfir
sögu. Kvikfjárrækt, fiskveiðar og iðnaður er grundvöllur
mannsæmandi lífs, eins og það er orðað, en fámenn þjóð
á vísast meir undir skapandi list og andlegri menningu
en stærri og voldugri þjóðir. Og það er ein af nýjársósk-
unum að framtíðin geti í þessum efnum orðið eins glæsi-
leg og fortíðin gefur fyrinheit um.
íslensk stjórnskipunarsaga hefur ekk.i heldur ætíð verið
samtíða við aðrar þjóðir. Eitt sinn var hjer þjóðveldi úti á
íslandi, þó aðrir hefðu konung á þeirri tíð. Og hvernig
sem þau mál skipast í öðrum löndum — þá vitum vjer öll
af dýrkeyptri reynslu á Sturlungaöld, að jafnvel tilraun
til einræðis hlýtur að bera vora fámennu þjóð í erlendar
greipar. — Þessi öld, sem senn fyllir sjötta tuginn, ber J>ess
og greinilegan vott, að íslensk þjóð er um margt sjálfstæð
hringiða í tímans straumi. Þegar vjer hugleiðum þær
liörmurtgar, sem gengið hafa yfir margar Jrjóðir og berum
saman við vor örlög á þessunt sömu árum nýrrar tækni,
batnandi lífskjara og aukinnar fjölbreytni á öllum svið-
um Jrjóðlífsins, }>á verður ekki sjeð að æskan eða ]> jóðin í
heild þurfi að „líta reið uni öxl“, heldur ber oss að }>akka
forsjóninni, að vjer erum komin nokkuð á leið, og biðja
þess með bljúgum liuga, að heill og hamingja megi fylgja
þjóð vorri á óförnum leiðum.
Nýjársmánuðurinn er kendur við þann guð, Janus, er
hafði tvö andlit, og horfði, annað fram en hitt al’tur.
Sama gerum við um hver áramót, lítum fram og aftur á
veginn. Að þessu sinni virðist mjer vjer höfurn fulla
ástæðu til að þakka fyrir ganila árið, hver öðrum og for-
sjóninni. Ókominn tími er jafnan óráðinn, en sum teikn
eru betri en um síðustu áramót. Vjer heyrum nú úr ýms-
um áttum, að útlitið sje betra í alþjóðamálum en undan-
farið. Þjóðirnar eru að minsta kosti farnar að talast við,
og forustumenn að lieimsækja hver annan. Vjer vonum
og biðjum að ]>að beri árangur, svo friðsamur almenning-
ur meðal allra }>jóða geti dregið andann ljettar. Og }>ó