Hlín - 01.01.1960, Page 20
18
Hlin
Heyrt hef jeg það um ömmu mína, að hún hafi verið
þjett í lund, sjerstaklega lagin að fara með börn, og hafi
hún kunnað vel að matreiða af litlum efnurn.
Valdís ólst upp á Helgafelli til fullorðinsára, er hún
fór að vinna fyrir sjer sjálf. — Var hún þá á ýmsum stöð-
um, lengst af í Húnavatnssýslu.
Hinn 11. októbe.r 1865 giftist hún föður mínum, Sí-
moni Símonarsyni frá Breiðsstöðum í Gönguskörðum í
Skagafirði. — Voru þau gefin saman á Höskuldsstöðum af
sóknarprestinum þar, síra Páli Jónssyni. — Dvöldu þau
fyrsta árið á Svansgrund í Engihlíðarhreppi, síðan eitt ár
í Kambakoti, en þaðan fluttust þau að Fagranesi í Skaga-
firði og áttu þar heima eitt ár. — Fóru þá til Stefáns
Stefánssonar bónda á Heiði, föður þeirra Stefáns skóla-
meistara og síra Sigurðar í Vigur.
Árið 1871 reistu þau bú í Heiðarseli í Gönguskörðum
og vegnaði þar vel. — Urðu þau að byggja upp bæinn að
miklu leyti. — Þar bjuggu þau þrjú ár.
Um þetta leyti voru vesturferðir að hefjast frá íslandi,
enda var fjárhagur manna víða erfiður. — Virtist ungu
hjónunum, að ekki mundi mikil framtíð bíða þeirra á
lieiðarkotinu, svo þau seldu eigur sínar, sem ekki voru
fyrirferðarmiklar, og kvöddu kunningjana. — Þau tóku
sjer far með skipinu St. Patrick þann 10. sept. um haust-
ið 1874 og komu til Quebec 23. sama mánaðar. — Eitt ár
voru þau í Lindsay í Ontario, en þaðan fóru þau beint
til Nýja íslands.
Fyrsti veturinn í Vesturheimi var þeim erfiður. — Þá
mistu þau einkar efnilega dóttur, sem Guðrún hjet. —
Það var í Kinmount, inni í miðjum eyðiskógum Ontario
fylkis. — Þangað liafði íslenski hópurinn verið sendur,
hátt á fjórða hundrað manns. — Húsakynni voru svo
þröng, að naumast mátti heita rúm fyrir eina fjölskyldu,
þar sem átta fjölskyldum var ætlað að búa vetrarlangt. —
Þessi húsakynni voru köld og að sama skajii loftlítil, þeg-