Hlín - 01.01.1960, Side 22

20
Hlin
hverju sem var að mæta. — Hún var starfskona mikil,
heilsuhraust lengstan hluta æfinnar, og umhyggjttsöm
um alt, sem að heimili hennar laut. — Vinföst var hún og
trygg, brjóstgóð og gjafmild við alla, sem bágt áttu. —
Oft var jiað, sem lnin gleymdi liinum þröngu aðstæðum
sínum á fyrri árum, en fyndi meir til þarfa og bjargar-
skorts þeirra, er með henni voru eða til hennar komu.
Unaður hennar var að gleðja aðra, yndi að öðrurn liði
vel. — Vel fylgdist hún með því sem var að gerast, og var
sem hugur hennar yrði æ viðsýnni, er aldurinn færðist
yfir hana.
Hún var ljósmóðir með ágætum, bæði í Nýja íslandi
og Argyle. Hendurnar voru mjúkar og styrkar, og svo var
hún lánsöm, að alt gekk vel, þar sem hún hjálpaði kon-
um. — Um borgun var ekki að ræða. Allir voru fátækir
að berjast fyrir lífinu og betri kjörum í framandi landi.
F.n ást og velvild nágrannanna var henni nóg borgun.“
Móðir mín kunni utanbókar alla Passíusálmana og
ógrynnin öll af rímum, kvæðum og bænum. — Sjálf var
hún skáldmælt.
Hvíldarstundirnar hennar voru stundum ekki margar.
Það var einu sinni, er hún átti lieima í Nýja íslandi, að
hún var fengin til að sitja yfir konu. — Þetta var rjett áð-
ur en jeg fæddist. Konan ól tvíbura, dreng og stúlku. —
Stúlkubarnið var Anna Stephanson, móðir Mrs. John D.
Eaton, sem er eigandi hinna miklu verslunarhiisa í
Canada.
Öðru sinni man jeg eftir því í Argyle, að hún var sótt
til konu. Gafst henni þá aðeins tími til að skilja á milli
og hagræða konunni, því jjá var hún sótt til annarar
konu, sem ól barn rjett á eftir. Hún sendi mig, ungling-
inn, til að lauga barnið, jrví til þess var enginn. — Þessi
kona var Anna, kona Jóns Friðfinnssonar, tónskálds.
Nærri má geta, liversu þreytt móðir mín var oft.
Minningarnar eru margar um rnína ástkæru móður, en
ein er mjer þó kærust: