Hlín - 01.01.1960, Side 43

Hlin
41
og var þá um leið orðin sem önnur manneskja, og vildi
þá alt gera, svo gestinum gæti liðið vel, og mamma mín,
eða hver sem húsmóðr hennar var, gæti notið lians sem
best, ef það var kunningi hennar.
Eftir þriggja ára dvöl í Mjóadal, haustið 1903, veiktist
Sveinn skyndilega af garnaflækju og lífhimnubólgu og dó
eftir tæpa tveggja sólarhringa kvalafulla legu. — Þá var
María orðin ekkja nteð dóttur sína tæpra (i ára. — Sam-
búð þeirra hjóna var því aðeins 9l/z ár. Sjálf var hún þá
32 ára. (Hún lil'ði í ekkjudómi í 55j/2 ár.)
Nú var María einstæðings móðir. — Þá voru ekki trygg-
ingarnar, sem borguðu ekkjubætur og barnsmeðlög, eins
og núna, og varð hún því ein að sjá um uppeldi dóttur-
innar. — Þær mæðgur voru í Mjóadal þar til Björg var
komin yfir fermingu. — Hún lærði það heima, sem börn
þurftu þá að læra til fermingar og fulfnaðarprófs.
Þær mæðgur breyttu þá til og fluttu vestur í Vatnsdal
að Haukagili, til Eggerts Konráðssonar og konu hans,
Ágústínu, og voru þar nokkur ár til heimilis, og unnu þar
altaf á sumrin, og stundum líka á veturna, en Björg var
þá að afla sjer mentunar í Kvennaskólanum á Blönduósi
og víðar, og vann María þá einnig utan heimilis, t. d.
einn vetur á Blönduósi. — Vann hún á stóru heimili við
matreiðslu og fanst hún læra mikið á því, enda bjó hún til
ágætan mat. — Tókona var hún líka svo af bar. — Hún
táði, kembdi og spann bæði gott og mikið, bæði til vefjar
og í prjónles, bæði gróft og fínt, alt jafn vel gert. Hún
spann hárfínt band, sem haft var í sjöl og trefla.
Suma veturna var María hjálparkona í sveitinni, ef
veikindi báru að höndum. —- Hún hafði ágæta hjúkrun-
arhæfileika, var svo nákvæm við veika, hreinlát og gætin,
ef um smitandi sjúkdóma var að ræða. — Hún stundaði
þó nokkra sjúklinga, meðal annars Guðrúnu á Hauka-
gili, móður Eggerts á Haukagili og Þorsteins á Eyjólfs-
stöðum, í banalegu hennar, sem var mjög erfið og kvala-
full, óg fjekk fyrir það mikið þakklæti, bæði hennar og