Hlín - 01.01.1960, Side 51

Hlin
49
Hataði einatt ilt og ljótt,
ávöxt er slæman ber,
auðsýndi glegni og gáfnaþrótt,
sem gefinn færrum er.
Veit jeg að margur man þá tíð,
rneðan luin fyrrum bjó,
ástríki sýndi öllum lýð,
athugagjörn með ró,
guðelsk, fræðandi, glöð og blíð,
gætin í öllu þó,
ánægjuleg, í elli fríð,
angrinu frá sjer sló.
Sigfús Sigfússon, þjóðsagnaritari.
Þegar jeg var að ferðast um á Austurlandi, og hafði vetursetu
á Seyðisfirði, fyrir rúmum 20 árum, sá jeg af tilviljun mynd af
gömlu konunni í Fjarðarseli, sem átt hafði tvo eiginmenn og 8
börn, en alt var dáið á undan henni. — „Hafði verið stórrík, átt
margar jarðir og mikið land, nú eignalaus. — Aldrei heyrðist
æðruorð. — Konan mjög merk, ættfróð, mjög góðgjörn."
Mjer leist svo vel á gömlu konuna á myndinni og langaði til að
fá hana í Hlín og æfisögu hennar. — Svo liðu tuttugu ár, en
myndin hvarf ekki úr huga mínum. — Og nú kemur hún loks hjer,
ásamt æfiminningum, sem samin eru af ágætlega ritfærri merkis-
konu á Hjeraði, Guðríði Guðmundsdóttur, frá Asum í Gnúpverja-
hreppi, húsfreyju í Sleðbrjótsseli, sem hefur stundað kennslustörf
árum saman í sinni sveit. — H. B.
4