Hlín - 01.01.1960, Qupperneq 69
Hlin
67
kirkjan sje að kólna og visna hjer á landi rnunu gera ráð
í’yrir að nýbyggjendur höfuðborgarinnar láti sjer nægjá
að reisa þúsund ný heimili á grágrýtisklcippum Reykja-
víkur, kvikmyndahús, danssali, skcila og sjúkrahús, og
gleymá þörf kirkjunnar. — En þessu er ekki svo varið. —
Hjer myndast fjölmennir og athafnasamir söfnuðir, og
allir byrja að reisa kirkjur, oftast með fjelagsheimilum,
eins og landar gerðu vestan hafs. — Þessar húsasmíðar
sýna að söfnuðirnir láta sjer ekki nægja að syngja tíðir í
eigin húsum heldur vilja þeir tengja við kirkjuna margs-
konar f jelagsstarf.
Einhver þýðingarmesti þáttur í landnámi þjóðkirkj-
unnar er liið frjálsa fórnarstarf kvenna, bæði í ríýjum og
gömlum söfnuðum. Það er furðuleg villa, þegar sumir
fornir og nýir kirkjuleiðtogar útiloka konur frá löstum
störfum við kristnihaldið, því að öllum karlmönnum
ólöstuðum, er lilutur konunnar miklu meiri en þeirra við
flest meiriháttar átök við frjálsa samvinnu til eflingar
kirkjulífi landsmanna. — Ef ekki kæmi til alhliða sókn
kvenfjelaga í landinu, mundi lítið verða tir byggingar-
framkvæmdum á vegum þjóðkirkjunnar. — Ár eftir ár
gerist sama sagan um alt land, að kvenfjelög safna mikl-
um sjóðum til kirkna og samkomuhúsa safnaðanna. Fyrir
þá sjóði eru oft keypt orgel, altaristöflur og margháttaður
búnaður, sem með þarf til að breyta köldu fundarhúsi í
hlýjan og listrænan samkomusal kirkjugestanna.
Þeir, sem kynna sjer hina fjölþættu starfsemi áhuga-
fcilks kirkjunnar í sveitum, kauptúnum, kaupstöðum, og
ekki síst höfuðborginni, munu skjótt sannfærast um, að
þrátt fyrir marga erfiðleika er mikil gróska í íslensku
kirkjunni. Þesser fíka full þörf, því breyttum þjóðhögum
fylgja mörg ný, andleg vandamál, þar sem kirkjan hlýtur
jafnan að vera þýðingarmikill aðili. — í öllum löndurn er
sama reynslan, að þegar rnest blæs á móti leita þjóðirnar
stuðnings í boðun kristindómsins, án allra óþarfa um-
búða. — Þessi reynsla er svo citvíræð og óumdeilanleer. að
5*