Hlín - 01.01.1960, Síða 72

70
Hlin
búnir eru að vera þarna fyrir augunum á því á góðum og
glöðum stundum — og einnig er alvaran barði að dyrum.
— Nei, það er ekkert gaman að þurfa að hugsa til þess. —
En hvað skal segja, livað er framundan nema elliheimilin,
þegar börnin eru ekki lengur börn, heldur fullorðið fólk,
sem á nóg með sig og sínar áhyggjur. — Fæturnir eru
orðnir svo stirðir, að það er erfitt að fara út til innkaupa,
erfitt að hreinsa húsið sitt eða þvo sjer um höfuðið,og fæt-
urna, — bakið er gigtveikt og hendurnar stirðar og
kreptar. — Árin setja sín merki, en þó kannske tæpast svo,
að ýmislegt væri nú ekki hægt að dunda ennþá. Það væri
til dæmis ekki ofviða að íítusrsa unv að útbúa daglegt við-
urværi, ef hægt væri að nálgast það, sem með þyrfti lil
þess. — Og gamli maðurinn gæti líka int af hendi eitt-
hvert ijett starf, t. d. einhverja heimaiðn. — Já, ef hægt
væri að fá ofurlitla hjálp, þá gæti þetta alt bjargast enn
um hríð, án þess að þurfa að fara á elliheimili.
Á Norðurlöndum hefur verið gerð tilraun til að leysa
vanda þessa fólks með því að útvega því heimilishjálp
nokkra tíma á dag, 2—3 í viku. — Til þeirrar heimahjálp-
ar lrafa gjarnan valist miðaldra húsmæður, — 40—50 ára,
sem sjálfar eru þegar búnar að koma upp börnum sínum,
maðurinn þeirra vinnur úti mestallan daginn, börnin eru
farin að heiman og búin að setja á stol'n eigið heimili, og
þær eru þá einar heima mestan hluta dagsins, þar sem
verkefnin eru ekki orðin rneiri en svo, að jrað er vel hægt
að vinna í nokkra tírna á dag utan heimilisins. — Þá var
það, að jrær sáu auglýsingu frá bænum um starf fyrir kon-
ur, sern hefðu álruga á fjelagslegri samhjálp. — Þær sóttu
um starfið og fengu atvinnu sem heimilishjálp gamla
fólksins. — Þessar konur konra jrrisvar í viku á heimili
gamla fólksins og sjá um það sem vantar á, að jrað geti
sjeð um sig sjálft. J?ær skreppa í búðir til innkaupa, Jrær
halda íbúðinni að mestu hreinni, búa máske til einhvern
mat til tilbreytingar, ef svo ber undir, og gera yfirleitt það
sem með þarf til þess að heimilið geti gengið sinn vana-