Hlín - 01.01.1960, Side 74
72
Hlín
HRIFNINGARSTUND í HELGIDÓMI.
Fimtudagskvöldið 8. október 1959 efndi Fjelag ís-
lenskra organleikara til Musica sacra-liljómleika í Dónr-
kirkjunni í Reykjavík. — IJeir voru haldnir til lieiðurs
lrinu þekta og vinsæla tónskáldi Jónasi Tómassyni frá
ísafirði, til kynningar á „helgistefum" hans.
Það fór mjög vel á þessu framtaki, bæði gagnvart tón-
skáldinu og allri þjóðinni. — Jónas Tómasson er l'yrir
löngu þjóðkunnur tónlistarmaður, senr organisti, söng-
stjóri og tónskáld — og nú konrinn lrátt á áttræðisaldur.
A þessunr nrerku tónleikunr skiftist efnisskráin í þrent
nreð tilliti til flutnings: Einleiks á orgel, sanrleiks á orgel
og fiðlu, og loks, að meginlrluta, samkórsöngs. — Hjórn-
listarmennirnir, sem lrjer áttu mestan hlut að xnáli, eru
allir kunnir, og brugðust sem vænta mátti, ekki frekar
en annarstaðar. — Dr. Páll ísólfsson ljek einleik á Dóm-
kirkjuorgelið nreð alkunnum tilþrifum sínum og mynd-
ugleik þrjú forspil: í As-dúr, B-dúr, og fyrir laginu „I
Betlehem er barn oss fætt“. — Einnig eftirspil við Iiiir
þektu sálnralög „Son guðs ertu með sanni“ og „Nú árið er
liðið“. — Að lokunr ljek dr. Páll sorgarlagið: „Þegar lrús-
freyjan deyr“. Einleikari á fiðlu var sonur tónskáldsins,
Ingvar Jónasson, og ljeku þeir dr. Páll sarrran tregatón-
verkið: „Minningu" og „Söknuð“. Undir áhrifamiklunr
flutningi þriggja síðasttalinna verka, nrun nrörgunr Iral'a
orðið hugsað til látinnar eiginkonu tónskáldsins, frú
Önnu Ingvarsdóttur, einkum þó þeim, er nokkuð þektu
persónulega til þessarar tígulegu, músíkölsku konu, senr
bæði söng ágætlega vel og ljek á hljóðfæri — og höfðu
hugmynd unr, lrve mikils virði hún var tónskáldinu í líli
og starfi, og hversu það tregaði hana.
Þótt öll framangreind verk og llutningur þeirra á
Idjóðfæri væri einatt heillandi og stundum tilkomumikil,