Hlín - 01.01.1960, Blaðsíða 84
82
Hlín
prjón, vettlingar og leistar. — Veit jeg að sumar konur
prjóna sjóvettlinga og leista handa vertíðarmönnum í
Vestmannaeyjum.
Vefnaðurinn er minna iðkaður, og er þó hægt að fá
vefstóla, sem eru ljettir og þægilegir og ekki dýrir, og sem
geta ofið svo að segja alt: Dúka til heimilisins, fataefni,
gluggtjöld, borðdúka og fleira.
Mjer er ekki kunnugt um, hvort allar sýslur reka sínar
saumastofur, en jeg veit, að sumar bændadætur koma
hingað til höfuðstaðarins og sitja á saumastofum hálfa
eða heila vetur. — Hefur mjer þá flogið í hug, hvort feður
þeirra kaupi síðan fatnaðinn í þorpinu sínu! — En ekki
veit jeg slíkt með vissu. — Áður fyr var allur fatnaður
unninn á heimilunum. — Væri ekki hægt að taka upp
þráðinn að nýju, að einhverju leyti?
Sauðskinn er mjrikt og þunt, og fínustu hanskarnir eru
» gerðir úr því, og eru handsaumuðu hanskarnir ávalt dýr-
astir.
Marga fallega muni má gera úr horni, livalbeini og
trje. — Kemur mjer þá í hug handavinnusýning sjúkling-
anna á Kleppi, og hinir undrafögru skartmunir, sem þeir
hafa gert úr beini. — Jóna, kennarinn þar, er snillingur.
Piltar, sem lært hafa á smíðaskólum, hafa sumir hverjir
srníðað húsgögn lianda sjer og nágrönnunum, og aðrir
hafa skorið út ýmsa smámuni á vetrum í sveitinni, þar
sem jeg þekki til.
Enn eru til oddhagar konur á Tslandi. — Kemur mjer
í hug, því til sönnunar, stúlka, sem smíðar öll amhoð,
sem til heimilisins jrarf, og hefur Jjó ekki gengið í smíða-
skóla. — Og listgáfan er víða falin. Veit jeg um konu, nú
komna fast að níræðu, sem með hnýttum, vinnulúnum
höndum býr til undur fögur pappírsblóm. — Jeg sá unga
konu stara í hrifni á blómin. — „Mig hefur altaf langað
til aðeiga svona blóm,“ sagði hún.
Viðlifum á tímum hagkvæmninnar. — Fólk vill fá það,
sem jjað getur notað. — P'erðafólk hefur sjaldnast mikið