Hlín - 01.01.1960, Qupperneq 87

Hlin
85
sem hún lætur smíða úr trje og smekkleg kort, sem hún
skreytir með þurkuðum, íslenskum blómum á listrænan
hátt. Þennan fagra heimilisiðnað kaupi jeg af henni og
hef til sölu.
Svo er það vefnaðurinn: Hjer áður keypti jeg oft hand-
ofna refla og sessur af frú Kristínu Steinsdóttur, Gook,
og Sigurborgu Kristjánsdóttur, fyrv. forstöðukonu á Stað-
arfelli. — Eru þær báðar listavefarar. — En nú undanfarið
hef jeg aðallega keypt handvefnað af Guðfinnu Hannes-
dóttur í Hveragerði, sem er ágætur vefari og vel listfeng
og hugmyndarík á gerðir og litameðferð.
Ekki má jeg gleyma vefaranum ágæta hjer á Ak'ureyri,
Stefáni Benediktssyni, sem vefur allan ullarjavann handa
mjer og-lleiruin. — Verst að hann er farinn að þreytast á
javanum!
Á Blönduósi er aðalbambusprjónasmiðurinn minn, en
þar er Hka Kristófer Kristófersson, trjeskurðarmeistarinn
alþekti. En nú er hann að þreytast og hætta erfiðum
skurði. Samt föndrar hann við trjemuni, svo sem
myndaramma, tínur og kassa, sem mörgum þykir gaman
að. — Eru þessir munir til sýnis og sölu lijá mjer. — Svo
er hún Lucinda Ólafsdóttir á Blönduósi með kringlóttu,
liekluðu gólfmotturnar sínar, sem eru svo snildarlegar, þó
gamaldags sjeu.
Úr því jeg er farin að nefna nöfn, ætti jeg ekki að
gíeyma lienni Önnu Einarsdóttur í Auðbrekku í Hörgár-
dal. X>að má heita að hún geti framleitt alt mögulegt. —
]eg hef selt margt fyrir hana, meðal annars herðasjöl og
og jólaskraut margskonar.
Þá held jeg að telja beri jurtalitaða bandið hennar
Matthildar í Garði til heimilisiðnaðar, og hann ekki af
lakari endanum! — Allir þekkja Matthildi og litina lienn-
ar dásamlegu. — Það er sorglegt, en satt, að síðan útlenda
ullargarnið fór að flytjast inn aftur, nokkru eftir stríðs-
árin síðari, hefur fólk að miklu leyti hætt að kaupa jurta-
litað band. — Ekki ber það vott um vaxandi menningu,