Hlín - 01.01.1960, Qupperneq 88

86
H lín
heldur hitt. En það er sagt, að menning og listrænn
smekkur spillist altaf upp úr styrjöldum. Jeg held það
sje satt. — Vonandi fer fólkið bráðum að átta sig á, hve
jurtalitirnir eru fagrir, og þó einkum úr höndum Matt-
hildar í Garði.
íslenska uppdrætti, bæði í möppum og á lausum
blöðum, sem má sauma, vefa og prjóna eftir, hef jeg haft
til sölu árum saman. — Þessar íslensku gerðir eru notað-
ar í öllum kvennaskólum landsins og einnig vinsælar af
almenningi.
Þetta er nú orðin talsverð upptalning, þó margt sje
ótalið.
Ætti síst að gleyma þeim ágætu handavinnukonum á
Akureyri: Ásrúnu Jörgensdóttur, sem prjónar- fallegu
barnahúfurnar fyrir mig, Svövu Jónsdóttur, leikkonu, og
Maju Baldvins, dóttur hennar, sem hafa hannyrðað mikið
fyrir mig, snildarlega vel. — Svava saumaði lengi
hanska úr selskinni og kápublóm úr afklippungum, prýði-
leg vinna.
Auðvitað er svo ekki sama hvernig unnið er. Það
hefur verið talsverður misbrestur á því með prjónlesið
t. d., en er altaf í framför.
Margar eru líka snillingar, eins og t. d. mæðgurnar á
Staðarhóli á Staðarbygðinni hjer: Magnea Sveinsdóttir og
Kristrún dóttir hennar, húsfreyja á Staðarhóli, sem hafa
unnið mikið fyrir mig, sjerstaklega vettlinga og nokkur
sjöl. — Eldri konan vann ullina, en hin yngri prjónaði.
Þær hafa líka gert íslenska skó fyrir mig með fallegum,
slingdum börðum. — Þura í Garði hefur líka gert fyrir
mig íslenska skó með rósaleppum. — Snildarfallegt þel-
band hef jeg fengið frá konu á Sauðárkróki.
Leista vil jeg hafa með svokölluðum „Ha]ldóruhæl“,
og ekki úr lopanum eins og hann kemur fyrir. Það er
ónýtt verk. Leistaband frá Gefjuni, og einnig rokkspunn-
ið, þrinnað togband, er mikið notað hjer.
Ágæt, þingeysk kona í Fnjóskadal, fór að selja mjer