Hlín - 01.01.1960, Side 107

H lín
105
prestshjón í sveitum okkar geta lilúð að menningu þeirra
með því að vera góðir búendur og halda sinn garð, svo
öðrum sje til fyrirmyndar.
Þegar þau hjón hverfa nú frá Hofi innan skamrns,
mætti segja mjer, að hyrfu einhverjir síðustu fulltrúar
þeirrar reisnar, sem um aldir gerðu prestssetur okkar að
menningarstöðvum. — Manni finst þau hjón vera eitt
með staðnum, og án þeirra verði staðurinn aðeins hálfur.
Við höldum nú ferðinni áfrarn út á „Tanga“, en svo er
kauptúnið gjarnan nefnt. — Lega þess er óvenjuleg, og
landslagið sjerlega vel fallið í fallegri bygð. — En þetta
kauptún ber enn mikinn svip þeirrar tilviljunarkendu
bygðar, sent liinir gömlu verslunarstaðir okkar hafa. —
Þar er miklu meira ógert til yndisauka og fegurðar um-
hverfisins en á sveitabæjunum í dölunum. En þetta stend-
ur alt: til bóta, staðurinn er í deiglunni: Ný stórhýsi eru
að rísa, eða eru risin af grunni, fjelagsheimili, verslunar-
liús, síldarverksmðjur og mörg íbúðarhús í smíðum.
Mjer er sagt, að á Tanganum hafi sú trú verið ráðandi,
að ekki væri hægt að rækta þar trje til skjóls og prýði. —
Sigurjón Þorbergsson er þegar á góðri leið með að af-
sanna þá kenningu með hinum myndarlega og vel hirta
trjá- og blómagarði sínum. — Og vonandi eiga vandaðar
girðingar, eins og sú, sem hann hefur gert um garð sinn,
eftir að koma í stað þeirra hvimleiðu gaddavírsgirðinga,
sem enn draga ónotalega að sjer athygli ókunnugs ferða-
manns, sem kemur á Tangann.
Við yfirgefum kauptúnið og höldum áfram leiðinni
upp í Vesturdal. — Ferðinni er heitið að Ytri-Hlíð, til þess
að skoða hinn fræga trjágarð Oddnýjar Metúsalemsdótt-
ur, húsfreyju þar. — Þjóðvegurinn liggur austan árinnar,
þótt þar sje fátt um bæi, mestöll byggðin vestan ár. En
það er snjóljettara að austan. — Þarna blasa við mörg
reisuleg býli og við sjáum heim að hinum myndarlega
heimavistarbarnaskóla á Torfastöðum.
Ytri-Hlíð er innarlega í dalnum og stendur neðan til í