Hlín - 01.01.1960, Side 153

Hlin
151
heimilisiðnað í skammdeginu að ræða, sem nýtist fyrir útflutn-
ingsframleiðsluna. — Hana stunda að mestu gamalt fólk, öryrkj-
ar, sjúklingar og duglegar húsmæður, sem komast ekki frá heimil-
um sínum til annarar vinnu.
A sumrin dreifist nefnt vinnuafl á hagkvæman hátt til atvinnu-
vega þess árstíma.
Frjettir úr Rangárþingi: — Kvenfjelagið „Eygló“ í Vestur-Eyja-
fjallahreppi var stofnað 1944. — í fyrstu stjórn þess voru: Katrín
Vigfúsdóttir, ljósmóðir, Nýjabæ, formaður, Margrjet Auðunsdótt-
ir, Dalsseli, og Þórunn Guðjónsdóttir, Indriðakoti.
Fjelagið hefur starfað allmikið, haldið námsskeið í vefnaði,
saumum og bastvinnu. Þá hefur það haldið bamaskemtanir, al-
mennar danssamkomur og spilakvöld, einnig veitt nokkurn stuðn-
ing efnalitlum heimilum á fjelagssvæðinu.
Á seinni árum hefur kvenfjelagið farið eins dags skemtiferð að
vorlagi, verður hjer í fáum orðum sagt frá einni slíkri ferð vorið
1958, er farið var um sveitir innanhjeraðs. — Þátttakendur voru
nálægt 30.
Lagt var af stað snemma dags úr Holtshverfi, sem er austast á
fjelagssvæðinu, og ekið sem leið liggur með Eyjafjöllum og vest-
ur um Landeyjar, að Bergþórshvoli. — í vitund flestra íslendinga
leikur sjerkennilegur ljómi um nafn staðarins. — Njálssaga mörg-
um kunn og kær — og hrollblandnar hetjusögur hennar leita á
hugann. — Fétt er þar nú, sem minnir á fornöldina, en fyrir
nokkrum árum voru gerðar þarna allmiklar fornleifarannsóknir,
sem kunnugt er.
Að Bergþórshvoli er útsýn hin fegursta, sem annarsstaðar í
Landeyjum, geysivíður f jallahringurinn blasir við, en skamt undan
landi liggja Vestmannaeyjar „sem safírar greyptir í silfurhring“
(E. B.). — Ein mesta prýði sjónhrings hvarvetna, er þær sjást, en
njóta sín þó allra best í Landeyjum sunnanverðum.
Frá Bergþórshvoli var haldið áfram um Vestur-Landeyjar og á
Hvolsvöll, en þaðan að Odda. — Bæjarstæðið er all-sjerkennilegt,
þar sem hólaþyrping rís yfir sljetturnar umhverfis, hæst ber
Gammabrekku, en nafn hennar tengt hinu alkunna ljóði. — Geng-
ið var í Oddakirkju. Meðal þess, sem þar er að sjó, er yfir kirkju-
dyrum, mynd eins hinna „ítru Oddaverja“ — og þess sem næst
stendur nútímanum: síra Matthíasar Jochumssonar.
Fyrir augum ferðafólksins, sem nýlega var í Landeyjum, var nú
nokkuð breytt útsýn: Vestmannaeyjar orðnar fjarlægar, upp-
sveitafjöll í Árnesþingi skýrari en fyr og Hekla í næsta nágrenni.
Frá Odda var ekið út yfir Ytri-Rangá og niður í Þykkvabæ. —