Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Qupperneq 18

heldr þungir og torskildir, er þeir liafa ritað handa fá-
fróðum. Eg tek það til dæmis, hvað þeim hættir við að
að vilja talca alt með, því að annars finstþeim að upp-
fræðing þeirra sé ónóg og ófullkomin. Það er vísinda-
lega rétt, enn að mínu áliti ekki heppilegt í barnalœr-
■dómi, að greina trúarlærdóm og siðalærdóm í sundr,
af því að það slítr í sundr það, sem einatf er hæg-
ast að skýra í sameiningu. Það er einnig álit margra
merkra barnafræðenda. Siðafræðin verðr aldrei eins
föst við sinn sanna grundvöll, trúna, náðarverkanir
heilags anda og fyrirmynd Jesú Krists, eins og ann-
ars verðr, ef hún er skilin frá, (sbr. Jak. 2, 17—26).
Enn af því að höfundr þessa kvers lætr sór umhug-
að um, að útlista trúarlærdómana, og sleppa jafnvel
■ekki smáatriðum, þá lá það beinast við frá sjónar-
miði visindamannsins að hafa það á þann hátt, sem
það er.
Biflíusögur handa börnum verðr varla talið að
liér sé til aðrar en Balslevs, því að Tangs eru nokk-
uð langar handa börnum til þess að læra þær, þó
að þær sé góðar að mörgu leyti. Og því síðr er
nú nein bók til handa börnum eða unglingum um
bifiíusögu og guðfræðileg efni, t. d. í líkingu við
fermmgarfrœðslu Blædels, sem að nokkuru leyti skýri
betr, enn til er í kverinu, höfuðatriði trúarinnar.
IV.
Ef við það er bundið, að barnalærdómskver vor
• skuli endilega vera í þessu formi sem kver síra
Helga er, þá þarf ekki lengi að vera að lýsa að því,
hvert af þessum þremr kverum vorum er beztkjör-
ið til þess, að verða barnalærdómr. Það er vafa-
.laust kver síra Ilelga, enda má vel eftir þvi kóma