Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Qupperneq 19

17
Taörnunum með allmikilli fyrirhöfn inn í höfuðatriðin
í kristindóminum. Það má að söimu einnig gera eftir
Tiinum kverunum, en að jafnaði eru þau annað
tveggja langorðari og óljósari eða að öðrum kosti
•ófullnægjandi. Enn þó er eg hræddr um, að barna-
fræðsla eftir þannig löguðum kverum eingöngu verði
-ekki nægilega notasæl. Eg hefi áðr lauslega drepið
á árangrinn af því að fá barni dogmatiskt lærdóms-
kver til þess að reyna sig á. Og eg leyfi mér enn
að halda fram enu sama. Það er orðið lítið um það,
að börn sé látin lesa biíiíuna. Það er eins með hana
eins og annað, að það er hætt að lesa nokkuð. Enda
leynir sér ekki afieiðingin af því á landi liér. Það
er tæpast helmingrinn af þeim börnum, sem nú eru
■alment fermd, að minnsta kosti sumstaðar á landi
•liér, almennilega lœ$U Og það er ef til vill einna
verst í þeim sveitunum, sem bezt þykjast mentaðar.
Það er barizt við að láta þau læra að draga ögn til
stafs, og koma þeim að nafninu til í gegnum fjórar
höfuðgreinir í viðkendum og óviðkendum tölum, þar
sem því verðr við komið og vit er til að taka á
móti; enn lestrinn verðr út undan; það er víðast
hætt að lesa sögur á kvöldin, og víðast hætt að lesa
i ritningunni. Æfingin er því engin. Börnin verða
•stirð í að lesa, og eru miklu ver læs en fermingar-
börn gerðust fyrir 20—30 árum, því að þá var víð-
ast hvar lesið eitthvað upphátt á kvöldin í skamm-
deginu, og urðu unglingarnir einkum fyrir því. Nú
mun það vera æði víða, sem má fara yfir meiri og
.minni parta af heilum sveitum á landi hér, ef menn
vilja finna ungling, sem lesið hefir nokkuð til muna í
2