Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Síða 20

18
ritningunni.1 Það er því óvíðast öðru til að tjalda
með kristindómsþekkinguna enn kverinu einu, og
þá biflíusögunum á þeim fáu stöðum, sem þær eru
lærðar. Arangrinn af þessu hefir heldr ekki leynt
sér; það munu líklega fleiri enn færri prestar geta.
borið um. Hjarta barnanna lifnar eklti af þurrumi
trúarlærdómum; torskilleiki þeirra veldr efasemdum,,
og verðr vantrúarefni. Það munu vera til ferming-
arbörn, sem elclci trúa helmingnum af kverinu sínu,
þegar þau eru fermd. Svo eru þau til altaris við
eða rétt eftir ferminguna — oít og einatt í það eina
skifti á ævinni. Þeirra hjartans líf, sem átti að
glæða, er kalt og dautt, og þau leika sér að því, að
dæma og fella hin háleitustu sannindi i sinn hóp
eins og hégóma. Fyrirmyndirnar eru orðnar nógar
til og þá er óvandari eftirleikrinn. Ef skýrslur þær,.
sem heimtaðar eru árlega um messugerðir og altar-
isgöngur, kænm nokkurn tíma fyrir almenningssjón-
ir, þá sæist svart á hvítu, þó að ekki væri fyrr,
hvernig enu andlega lífi Islendinga er farið, — ef
skýrslurnar annars eru réttar. Enn lítið lið er í að
heimta þær, ef aldrei sæist niðrstaða þeirra.2
Þetta og annað eins get eg ekki að mér gert
að kenna að rniklu barnafræðslu vorri eins og hún
er löguð; það koma þar fram ávextir öfugrar upp-
1) Eg tel það eigi, þó að börnum sé víöa lcent að lesa á
Nýja Testamentið — það mun ekki hafa bœtt biiiíuþekkingu
unglinga á landi hór.
2) Annars verða þessar skýrslur að varla meiru enn hálf-
um notum eins og þser eru lagaðar. Ef vel væri þyrfti lika.
að heimta tölu þeirra sem við lcirlcju eru í hvert skifti serm
messað er.