Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Qupperneq 25

23
^sagan, biflíusagan, saga opinberunarinnar, sé in eina
réttmæta undirstaða þeirra hluta. Enn nú er ið eina
Ever, sem haft er til undirbúnings börnum undir
fermingu, í svo ströngu dogmatisku kerfi sem mest
má verða 1 ftarwalærdómi. Eg held að það geti
aldrei orðið að fullu liði að skipa barni að læra kver
«íra Helga, nema því að eins, að því betri útskýr-
ing sé gefin yfir margar af greinum þess, Aðr enn
'þær eru lærðar.1 Enn óviða má ætlast til slíks á
Hæjum, enda munu færri ómentaðir menn vera vel
færir um, að gera vel skiljanlegt sumt í því; það er
•ágætlega lagað til þess, að gera guðfræðislega þeklc-
ingiL með unglingum, ef þeir annars ná skilningi á
því, enn hvort sú þekking verðr hjartans fræðsla,
•er vandara úr að ráða.
Enn það er oss prestunum ætlað, að láta svo
verða. Enda er því sfzt að neita, að það erum vér,
«em verðum að leggja grundvöllinn að þeirri þekk-
ingu hjartans, auka hana, glæða og rótfesta, og ef
J)að tekst ekki, mun vera oss um að kenna. Eg
veit það vel, að margir af oss eru ekld svo færir
sem ber, enn allir kunnum vér eitthvað, og allir
snunum vér að líkindum vilja sem bezt gera— enn
það nægir ekki alténd. Vér eigum við öfugan og
éguðrækinn tíðaranda að stríða, og megnum einatt
oflítið á móti honum, og því gengr svo sem gengr
hér á landi.2 Það hefir hver sína ófullkomleika við
1) það er ilt, að aðvörun sú til kennendanna, sem var
prentuð framan við Balle, er ekki prentuð með því. J?að eru
-ágætar greinar.
2) Eg segi þetta ekki af því, að eg kaldi að trúarlííið á
Islandi sé verra enn annarsstaðar. Nei, langtfrá, enn það er
•engin afsökun (Sbr. Luthardts Apolog-Foredrag, 4. Del: Dq
inodorne Verdensanskuelser, bls. 151-163, og viðar).