Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Qupperneq 33

31
1867) gangi einna næst því, þó að þær sé ekki í
alla staði vel til þess kjörnar. Slíkar sögur, sem
börn ætti að byrja á að læra, verða að vera stutt-
ar, varla meira enn svo sem sex smáar arkir á
stærð. Efni þeirra verðr að vera fram sett í sem
einföldustum orðum, og ekki alveg bundið við ritn-
ingarorðin, og efnisþráðrinn að vera tekinn með
beinni hliðsjón af náðarráðstöfunum guðs, opinber-
uninni. Þair verða að sýna, svo Ijóst sem auðið er,
þessa efuisröð eða því um líka: sköpun — synda-
fall — refsing — fyrirheit — lögmál — syndaeymd
manna og þörf á líkn og náð — undirbúningr undir
komu frelsarans — Jesús Kristr sem frelsari — dauði
lians sem törnardauði — upprisa hans — himnaför-
— stofnun kirkjunnar — útbreiðsla kristindómsins á,
dögum postulanna. Með þessu móti fæst að mestu
leyti alveg sama efni og er í fyrra kafia kversins.,
Geta þarf þess í biflíusögum þessum með fám orð-
um, þegar einliver merkisatriði eru fyrir hendi,,
hverja lærdóma þau helzt liafi að geyma. I kveri
þessu ætti að vera sérstaklega inar helztu af dæmi-
sögum Jesú með stuttum og einföldum skýringum..
Eg tek til dæmis hina dæmalausu sögu um hinn
glataða son, sem er svo einföld og hversdagsleg,.
enn felr þó eie.i að siðr i sér alla mannkynsins sögu
um synd, refsing og náð.
Öll þörf væri á því, þegar liðr fram á undir-.
búningstíma barna undir fermingu, t. d. á 13.—14.
ár, að þau gæti fengið að kynnast stuttu ágripi af
sögu kristilegrar kirkju. Ágripin aftan við Balslevs..
og Tangs bifliusögur eru ekki hentug til þess; enn
mér vitanlega eru engin kirkjusöguágrip önnur til
á íslenzku nema það, sem er í Horster gamla, enn,