Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Qupperneq 69

67
fræðaþekking á að ganga á undan ínálþekkingu,
og dæmin á undan reglunum.
3. Ndttúran velur hœfilegt efni, eða gjörir það að öðr-
um lcosti hœflegt til starfa síns. Fuglinn situr
ekki á öðru en eggjum til að unga út; steinum
ryður hann á braut. Af þessu leiðir, að þegar
leggja á stund á einhverja námsgrein, þá þarf
fyrst að búa anda nemendans svo undir hana, að
hann sje móttækilegur fyrir hana. Öllum tálm-
unum þarf að bægja á bcaut.
4. Náttúran kemur ekki ruglingi á starf sitt, með þvl
að taka margt fyrir í einu, heldur þokar því áfram
stig af stigi eptir fastri reglu. I egginu myndast
unginn stig af stigi. Þar af leiðir, að nemendur
mega ekki heldur gefa sig við nema einni náms-
grein í senn.
5. Náttúran byrjar fyrst störf sin að innan oggengur
út á við. Fuglinum veitir hún ekki fyrst klær,
fiður eða húð, heldur innri hluta líkamans. Frá
trjenu innanverðu gengur næringin út á við til
allra hluta þess. Við alla kennslu er og fyrst
um það að gjöra, að nemandinn komist inn í efnið,.
skilji það; síðan er að festa það minninu, koma
orðum að því og vinna að því með hendinni.
6. Náttúran byrjar á hinu almenna og endar á hinu
einstaka. I egginu felst fyrst mynd alls fuglsins,
siðan þroskast hinir einstöku hlutar hans. Mál-
arinn málar ekki fyrst eitt eyra, lieldur byrjar
hann á, að gjöra alla frumdrætti alls andlitsins,
og málar síðan hina einstöku hluta þess. Á sama
hátt skal fyrst gefa almennt yfirlit yfir, hvert
heldur er mál, vísindi eða litir, svo að komi fram
heil mynd af því; síðan skal auka fræðsluna með
B*