Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1892, Qupperneq 82

80
við og á lika að samþýðast við það, að þau sé eigi
dekruð mjög, en látin venja sig á sjálfslijálp og
sjálfsafneitun. Já, sá elskar ekki barnið verulega,
sem ekki kennir því þetta tvennt. Bezta reglan við
heimtufrekt barn held eg sé, að gera ekki bón þess,
nema þegar það biður vel, og skamta því allt úr
hnefa, nema það sem nauðsynlegt er til lífsins við-
urhalds. Fús og fljótur átt þú að vera til að gera
bón góðra barna. En láttu börn aldrei neyða þig
með illu til greiða við þau, nema skýlaus réttur sé
þeirra megin.
Vertu kátur og þýður við kaldlynt barn, engakk
eigi mjög eftir því. Gæt þess, að harka, stríðni eð-
ur hæðni þín eða annara er oft orsök kaldlyndis.
Vertu fjörugur við lata barnið, og lát það ætíð sjá,
að þú sért ákafur og iðinn í öliu starfi þínu, og
einkum samt, þegar þú ert að kenna því. Gætþess,
,að letin getur komið af því, að slæmt lopt er i
kennsluhúsinu eða í íbúðarhúsi þess. Leita að þvf,
sem sljóva barnið hefur helzt ánægju af, ogvekhug
jþess með því, og gæt þess, að ofreynsla og slæm
■atlot gera mörg börn sljó. Yfir höfuð, hvenær sem
við höfum »við slæm börn« að sælda, þá spyrjum ræki-
lega, áður en vjer förura að hirta þau: Hvað gerði
'þau slæm? Er eigi slæmska þeirra sjá.lfum oss eða
heimili og foreldrum þeirra að kenna? En sje sljóva
barnið frá fjörgu og góðu heimili og ætt, lata barnið
af viljugum komið, og yfir höfuð slæmt og spillt barn
frágóðu og vönduðu heimili ogætt, þá geturverið á-
litsmál, hvort beita skuli hegning við það, eða enn
þá meiri elsku en það vandist. Eg trúi nú því, að
ekkert bæti eins verulega vel, eins og kærleikurinn.
En hvernig d að liegða sér við góðu börnin f Éigi